“ กูขอโทษเรื่องเมื่อคืน ที่กูไม่ให้มึงไปด้วยมึงก็รู้ว่ามันคนเยอะกูเป็นห่วง แสดงว่าโกรธกูเรื่องเมื่อคืนอยู่ใช่มั้ยเมื่อเช้าถึงไม่ให้กูมาส่ง ”
“ .... ”
“ เดี๋ยวนะเมื่อคืนพวกมึงทำอะไรกันวะ อยู่ด้วยกันหรอแล้วไอ้น่านไม่ให้ไปไหนด้วย ！？”
ภาคินดูจะสนใจเป็นพิเศษที่ผมพูดเรื่องเมื่อคืน แล้วทำให้พระพายเตะขาผมมาหนึ่งทีคงจะโมโหผมแหละ ผมไม่ได้ตอบคำถามของภาคินแต่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินอ้อมไปยืนข้างๆพระพาย
ก้มโค้งตัวลงไปหาเธอที่ยังนั่งนิ่งอยู่ก่อนจะใช้มือข้างนึงค้ำยันเก้าอี้ที่เธอนั่ง ส่วนอีกข้างค้ำยันไว้ที่โต๊ะทำให้ตอนนี้เหมือนผมกำลังจะจูบเธออยู่ ใบหน้าอยู่ไกล้ชิดกันแค่ไม่กี่เซนทำเอาใจผมเต้นแรงเหมือนกันนะเนี่ยยัยคุณหนูพระพาย
“ น่านน้ำ！ นายทำอะไรคนมองหมดแล้วออกไปเลยนะ ”
“ ไม่ได้ทำผิดอะไรสักหน่อยกลัวทำไม ตกลงว่าโกรธกูอยู่ใช่มั้ยเรื่องเมื่อคืน ！？”
“ อื้อ！รู้แล้วก็เอาแขนนายออกไปได้แล้ว ”
ถ้าไ
