“ เดินมานี่สิแล้วจะบอก ”
ต่อจากนี้กูจะรุกมึงแล้วนะพระพาย ผมเรียกพระพายให้เดินมาหาเพราะตอนนี้ผมขึ้นคร่อมรถแล้วขี้เกียจลงไปอีก ตอนแรกก็นึกว่าเธอจะไม่เดินมาเพราะเธอคงไม่อยากจะเข้าใกล้ผม
ึแต่สุดท้ายเธอก็ยอมเดินมาจริงๆ แต่ยืนอยู่ใกลกับผมมากแล้วแบบนี้จะคุยกันรู้เรื่องได้ยังไง
“ จะเดินเข้ามาดีๆหรือจะให้กูเดินเข้าไปหาเอง ”
“ นายมีอะไรก็รีบๆพูดมา ฉันจะได้เข้าบ้าน ”
ดื้อซะด้วยดื้อๆแบบนี้สิผมชอบ ดื้อให้ตลอดก็แล้วกัน การที่เธอดื้อมันดีกว่าเธอเฉยชากับผมซะอีก
“ งั้นก็ไม่ต้องรู้แล้วว่ากูจะไปทำงานหรือว่าจะไปไหน เสียเวลา ”
“ น่านน้ำ！นายกล้าดียังไงมาหนีฉันไปดื้อๆแบบนี้”
ผมสตาร์ทรถเตรียมใส่หมวกกันน็อค แต่ยัยคุณหนูขี้วีนเข้ามาคว้ากุญแจรถผมแล้วปิดมัน คิดจะเอากุญแจรถผมไปมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก
ผมรีบคว้ามือเธอไว้แล้วดึงเอวคอดรั้งเข้ามาหาผมด้วยมืออีกข้าง ก่อนจะก้มไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่
“ ไอ้น่านน้ำ ไอ้ทุ
