ตอนนั้นเองที่จู่ๆ ก็มีเสียงปืนดังรัวขึ้นหลายสิบนัด ก่อนจะมีควันขาวพวยพุ่งเต็มงานจากระเบิดควันหลายสิบลูกถาโถมเข้ามา เสียงแจ้งเตือนไฟไหม้ดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว ผู้คนแตกตื่นวิ่งพล่านกระจัดกระจายไปคนละทิศละทางเหมือนผึ้งแตกรัง ฝุ่นดินฟุ้งตลบ
เสียงตะโกนลั่นบอกว่ากลุ่มโจรโพกผ้าแดงบุกมาแล้ว ขอให้ทุกคนรีบหนีเอาชีวิตรอด !!!
ขณะที่ทุกคนวิ่งพล่าน ท่ามกลางควันขาวและเสียงปืนดังเป็นระยะ..มาลารินทร์ยืนช็อคอยู่บนเวทีนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ก่อนจะได้สติเพราะเสียงกรี๊ดของพี่โก้ เลยรีบวิ่งลงจากเวที แล้วพลาดตกลงไปในอ้อมกอดของใครบางคน..
ใครบางคนที่ตัวใหญ่บึกบึน รวบอุ้มร่างเธอที่สติเริ่มขาดหายเหมือนคนเมายา วิ่งฝ่าควันขาวออกจากงานไปอย่างรวดเร็วราวกับหายตัวได้ !!!
“ใช่?? มีคนช่วยฉันไว้??” เธอจำได้จนถึงตอนที่โดนอุ้มพาวิ่งนั่นล่ะ แล้วเธอก็สลบไป สลบไปนานเท่าไหร่กันนะ ก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนอยู่บนแท่นห
