เธอนั่งรอลีคัสวิดีโอคอลมาหาด้วยความหวัง ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มเศษ ไร้ซึ่งวี่แววว่าเขาจะโทรมาหา แถมข้อความที่เธอส่งไปยังไม่ถูกอ่าน ก่อนหน้านี้เขารับปากว่าจะวิดีโอคอลหาเธอทุกวันและทุกเวลา แต่นี่เงียบหายไม่อ่านแม้กระทั่งไลน์เธอ
น่าโมโหจัง!
เธอถอนหายใจออกมาหนักๆ เลิกตั้งตารอลีคัสวิดีโอคอลมาหา ในเมื่อไม่ยอมโทรมา แล้วทำไมเธอจะต้องโทรไป เธอลุกขึ้นเดินไปเปิดกระเป๋าเดินทางและหยิบชุดที่จัดใส่กระเป๋าเพื่อเที่ยวทะเลโดยเฉพาะมาวางลงบนเตียง ก่อนจะหยิบชุดที่ต้องการใส่เข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ
หลายนาทีต่อมา เฌอปรางค์เดินออกมาในเสื้อยืดสีขาวและกางเกงขาสั้นสีชมพูอ่อน หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มาแล้วเดินออกจากห้องพัก โดยไม่ลืมหยิบคีย์การ์ดมาด้วย
ติ๊งต๊อง~
เธอกดออกหน้าห้องพักเพื่อนสนิท ไม่นานจันจิก็เดินออกมาเปิดประตู
“แกจะใส่ชุดนี้ไปถ่ายรูปจริงเหรอ?” จันจิมองเพื่อนสนิท เฌอปรางค์ใส่เสื้อยืดและกางเกงขาสั้นตัวโปรด
