เธอเดินกลับมาที่โต๊ะหลังจากจัดการกับอารมณ์ของตัวเองเสร็จแล้วเรียบร้อย เพราะไม่อยากให้เพื่อนถามว่าเป็นอะไร จึงเลือกที่จะไม่กลับมาถ้าหากยังจัดการกับอารมณ์ตัวเองไม่ได้
“พูดถึงก็มาพอดีเลย แกไปเข้าห้องน้ำอะไรทำไมนานจังยัยปรางค์” ขิมเอ่ยถาม เมื่อกี้เพิ่งคุยกับเพื่อนไปหยกๆ ว่าทำไมเฌอปรางค์ถึงไปห้องน้ำนานขนาดนี้ จันจิเดินไปหาที่ห้องน้ำกลับมาบอกไม่เจอ นั่นยิ่งทำให้ทุกคนร้อนใจและเป็นห่วง
“นั่นสิ รู้ไหมพวกฉันตามหาแกให้วุ่น และเป็นห่วงแกมากแค่ไหน” จันจิพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วงเฌอปรางค์
“ฉันขึ้นไปสูดอากาศบนดาดฟ้ามาด้วยน่ะ ขอโทษที่ทำให้พวกแกเป็นห่วงนะ” เธอปั้นเรื่องโกหก ไม่ได้ขึ้นไปสูดอากาศบนดาดฟ้า แต่ขึ้นไปนั่งร้องไห้ต่างหาก โชคดีที่มีมาร์ลิกซ์คอยนั่งปลอบ ไม่อย่างนั้นตอนนี้เธอคงเดินร้องไห้กลับมาหาเพื่อนที่โต๊ะ
“พวกฉันทั้งไลน์และโทรหา แกก็ไม่ยอมรับสาย นึกว่าเป็นอะไรไปซะอีก”
“เลิกเครียดได้แล้ว มาดื่
