“เดี๋ยว” ลีคัสคว้าแขนเฌอปรางค์ที่กำลังเดินออกจากห้องนอนเตรียมพร้อมไปงานวันเกิดเพื่อนสนิท เธออยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวเนื้อหาซาตินสีชมพู ข้างหน้าดูเหมือนจะเรียบร้อย แต่เขาไม่ไว้ใจเธอ จึงอยากขอเช็กเพื่อความแน่ใจก่อนให้เธอไปพบปะกับคนในงาน
“มีอะไรคะ?”
“หันหลัง”
เธอหันหลังให้ลีคัสตามที่เขาเอ่ยสั่ง ลอบถอนหายใจและกรอกกลิ้งดวงตาไปมาด้วยความเหนื่อยหน่าย เขาคงต้องการดูว่าเธอแต่งตัวเรียบร้องหรือเปล่า แน่นอนคนอย่างเธอไม่มีทางแต่งตัวเรียบร้อยเวลาออกไปเที่ยวหรือว่าไปปาร์ตี้เด็ดขาด
“ไม่มีชุดอื่นแล้วรึไง ถึงใส่โชว์หลัง”
“ไม่โชว์ข้างหน้าไปก็ดีเท่าไรแล้ว” เธอพึมพำเบาๆ
“ไปเปลี่ยน”
“ไม่เปลี่ยน ฉันจะใส่ชุดนี้” เธอโต้กลับอย่างไม่ยอม “นี่มันตัวฉัน ร่างกายของฉัน ฉันจะใส่อะไรมันก็เรื่องของฉัน”
“ทำไมดื้อแบบนี้วะ” น้ำเสียงและสีหน้าลีคัสบ่งบอกชัดเจนว่าไม่พอใจที่เฌอปรางค์ใส่ชุดโชว์แผ่นหลังไปร่วมงานวันเกิดเพื่อ
