ม่านหมอก
ผมจอดรถที่หน้าบ้านตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปในตัวบ้าน วันนี้เป็นวันหยุด เพลงเพียงก็ขอกลับบ้าน ผมก็เลยถือโอกาสนี้กลับมาบ้านหลังจากไม่ได้กลับมาสักพักใหญ่ได้
“หมอก” แม่ทักผมขึ้นด้วยรอยยิ้มหลังจากเห็นผมเดินเข้ามา
“สวัสดีครับ” ผมเดินเข้าไปกอดแม่ด้วยความคิดถึง
“คิดว่าจะไม่กลับบ้านซะแล้ว” แม่บ่นออกมา ก็อย่างที่บอกว่าไม่ได้กลับบ้านมาสักพักใหญ่แล้ว
“ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างครับ แล้วน้องล่ะ” ผมตอบแม่ก่อนจะถามกลับ
“อยู่บนห้องจ้ะ”
“งั้นผมไปหาน้องก่อนนะ” ผมพูดขึ้น แม่พยักหน้ารับผมเลยลุกไปชั้นสองที่เป็นห้องของน้องผม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมเคาะห้องเป็นการส่งสัญญาณให้คนด้านในก่อนจะเปิดเข้าไป ถึงได้เห็นม่านเมฆนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในห้อง
“ทำอะไร” ผมถามน้องออกไป
“ดูบัญชี” ม่านเมฆตอบกลับมาโดยไม่ได้มองหน้าผม ส่วนบัญชีที่ว่าก็ไม่ใช่อะไรหรอก พอดีน้องผมมันเข้าไปศึกษางานที่บริษัทกับพ่อเพราะมันลงเรียนไม่ทัน ก็เ
