ม่านหมอก
ผมพอแล้วครับ ผมทนไม่ไหวแล้วที่ต้องเห็นเธอไม่สบายใจ ที่ต้องเห็นเธอทุกข์ใจที่ต้องเห็นหน้าผม ทุกข์ใจกับการอยู่กับผม ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมไม่อยากเห็นแก่ตัวอีกต่อไปแล้ว ผมทำให้เธอต้องไม่มีความสุขมามากแล้ว สิ่งที่ผมควรชดใช้ให้เธอจริงๆไม่ใช่การดึงเธอเข้ามาอยู่ข้างๆเพื่อดูแลเธอกับลูก แต่สิ่งที่ผมควรทำคือผมต้องปล่อยให้เธอไปมีความสุขกับชีวิตแบบที่เธอเลือก ถึงแม้ว่าสิ่งที่เธอเลือกมันจะไม่มีผมอยู่ในนั้นก็ตาม แต่ผมยอมแล้ว
ปึก! ปึก! ปึก! แล้วเพลงเพียงก็ทุบอกผมอย่างแรงไม่หยุด ผมยืนนิ่งให้เธอทุบผม ผมยอมให้เธอทุบตีผมเท่าไหร่ก็ได้ จนกว่าเธอจะพอใจ
“เลว! ฮึก กลับเข้ามาในชีวิตเพลงอีกครั้ง ฮึก แล้วอยู่ๆก็มาพูดเหมือนจะออกไปจากชีวิตเพลงง่ายๆแบบนี้หรอ! อึก นี่ใช่ไหมการแก้แค้นของพี่ ฮือ สุดท้ายมันเป็นก็เป็นแค่การแก้แค้นอีกแล้วใช่ไหม!” เธอพูดและยังคงรัวหมัดเล็กทุบผมไม่หยุด แต่สิ่งที่เธอพูดมันเป็นสิ่งที่เธอก
