“น้อยจังค่ะ ขอครึ่งชั่วโมงได้ไหมคะ...” พเยียต่อรองเสียงหวาน แต่มาร์คอสไม่ยอมผ่อนปรน
“ไม่ได้ ผมให้เต็มที่ได้แค่สิบนาที เพราะถ้าเลยผมจะร่วมรักกับคุณอวดจันทร์มันซะตรงนี้เลย ถ้าไม่เชื่อก็ลองดูสิ ผมทำได้จริงๆ นะพเยีย...”
คำขู่ของคนตัวโตไม่ได้ทำให้พเยียหวาดกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว ตรงกันข้ามเจ้าหล่อนกลับหัวเราะคิกคักออกมาด้วยความขบขันอีกต่างหาก
“หัวเราะอะไรไม่ทราบทูนหัว...”
“ก็แค่ขำคนเอาแต่ใจเท่านั้นเอง... ดูสิ ถึงขนาดจะทำอะไรเมียอวดจันทร์ซะงั้น” หล่อนเย้าเสียงหวาน คนตัวโตอมยิ้มแต่ก็ยังอดทำเสียงดุไม่ได้
“ทำเป็นหัวเราะดีไปเถอะ เกินเวลาเมื่อไหร่ผมทำจริงๆ นะจะบอกให้”
สาวน้อยอมยิ้มกับดวงจันทร์อย่างมีความสุข การได้ยืนมองดวงจันทร์อยู่ในอ้อมแขนของมาร์คอสช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขเสียเหลือเกิน หล่อนอยากให้โลกหยุดเวลาไว้แค่นี้ ให้มีเพียงแค่เขากับหล่อนสองคน ไม่อยากแยกจากกันไปไหน
แม้สายลมในยามค่ำคื
