รูม่านตาของดุจมาตาขยายกว้าง หัวใจเต้นกระหน่ำจนแทบกระดอนออกมานอกอก ทั้งคชากับเธอยืนไกลกันตั้งหลายวา แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนเขากำลังยืนอยู่ตรงหน้า ในระยะประชิดที่มองเห็นแม้แต่รูขุมขนบนใบหน้าเขาได้อย่างชัดเจน “อ๊ายยย...ทำไมฉันรู้สึกเหมือนคุณคชากำลังสารภาพรักกับฉันอยู่เลยล่ะ” เสียงกรี๊ดกร๊าดของหญิงสาวคนหนึ่งทำให้ดุจมาตาสะดุ้งเล็กน้อย เธอกะพริบตาปริบๆ ดึงสติกลับมา ไม่อยากจะคิด แต่ก็อดคิดไม่ได้ นี่คือเรื่องที่เขาอยากจะบอกเธอ? เขาสารภาพรักกับเธอหรือ!? “เพราะฉะนั้นขอโอกาสให้ผมด้วยนะครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด” ไม่...เธอไม่ได้คิดไปเอง ผู้หญิงคนนั้นที่คชาพูดถึงคือตัวเธอเอง! ในอกเกิดความหวามหวานหวั่นไหว มันตื่นเต้นซาบซ่านแปลกๆ อย่างที่ไม่ควรจะรู้สึก แต่เธอไม่อาจควบคุมมันได้ ไม่อาจสั่งใจตัวเองไม่ให้คิดหรือรู้สึกรู้สมกับคำพูดของเขาได้เลย เสียงตบมือชื่นชมดังขึ้น เมื่อคชากล่าวจบและโค้งคำนับ เดินกลับเข