คชาหัวเราะร่วนชอบใจที่สาวเจ้าทั้งค้อนทั้งเหน็บเขา แล้วก็ยื่นกุ้งตัวใหญ่ๆ มีมันเยิ้มๆ ที่เขาแกะพร้อมกินให้เรียบร้อยใส่จานเธออย่างเอาใจ
อาหารมื้อนี้ผ่านไปด้วยความรู้สึกเช่นไร ดุจมาตาเองก็บอกไม่ถูก จะว่าแซ่บถูกปากก็ไม่เชิง เพราะพ่อคนปากหวานขยันเติมน้ำเชื่อมในหัวใจเธอจนหวานเลี่ยนไปหมด แต่กระนั้นก็เป็นมื้อที่เธออิ่มอร่อยถูกใจที่สุด ไม่ใช่เพราะรสเลิศ แต่เป็นเพราะเธอได้เป็นตัวของตัวเองอย่างอิสระ อยากกินอะไรก็กิน อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องนั่งตัวเกร็งคอยระวังกิริยา แถมคนร่วมโต๊ะก็ช่วยสร้างเสียงหัวเราะ บรรยากาศเป็นกันเอง ให้ความรู้สึกผ่อนคลายสบายใจ ทำให้มีรอยยิ้มชื่นมื่นระหว่างกัน
ดุจมาตาไม่รู้ตัวเลยว่า เธอให้ความสนิทใจกับผู้ชายที่มีแต่ชื่อเสียอย่างคชาตั้งแต่เมื่อไหร่?
รู้ตัวอีกที... เธอก็มานั่งจิบไวน์ชมวิวผืนทะเลสีมรกตอยู่บนโซฟาตัวเดียวกับเขาแล้ว ยอมให้เขาใกล้ชิด ซ้ำตัวเองยังพูดเล่นชวนหัวกับเขาอย่า
