คนที่นั่งไขว่ห้างขยับกายวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะกระจก ดวงตาที่มองสบเธอแพรวพรายเต้นระยับคล้ายถูกอกถูกใจ รอยยิ้มดึงดูดใจผุดขึ้นบนมุมปากข้างหนึ่ง ก่อนที่มือหนาจะคว้าหมับที่ข้อมือบางกระตุกดึงดุจมาตาที่ไม่ทันระวังมานั่งบนตัก สองมือโอบกระชับเอวคอด เกยคางบนบ่าเรียวเล็กอย่างสนิทชิดเชื้อ โดยไม่สนสายตาทุกคู่ที่มองอย่างตื่นตะลึง
“กรี๊ด! นี่มันอะไรกันคะคุณช้าง แม่นี่เป็นใครคะ?” สาวสวยที่โดนยัยผู้หญิงหน้าจืดคนนี้เสียบกันหน้าด้านๆ ชี้หน้าถามพลางแว้ดใส่เสียงขุ่นจัด
“ใครอนุญาตให้เธอเรียกชื่อฉัน”
รอยยิ้มอ่อนโยนที่มีให้ดุจมาตาแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา ทันทีที่ปรายตามองสาวสวยที่เข้ามาคลอเคลียเขาไม่ยอมปล่อย มือไม้ก็ยุ่มย่ามน่ารำคาญเหมือนปลาหมึก จนเขาเกือบจะโยนหล่อนออกไปอยู่หลายรอบ ถ้าไม่ติดว่าอยากเห็นปฏิกิริยาของดุจมาตาว่าจะหึงหวงเขาบ้างรึเปล่าละก็
“ไม่ชอบให้เรียกชื่อ หรือคุณอยากให้ลิซเรียกว่า ‘ที่รัก’ ล่ะคะ” สาว
