เพราะเย็นนี้ไม่ได้ไปทานอาหารค่ำกับฉัตรญาดา ภคชนท์เลยมานั่งดื่มที่ร้านของกษิเดชพร้อมทั้งโทรศัพท์ชวนภูวริษออกมานั่งดื่มด้วย ทั้งสองไม่ได้เจอกันนานเกือบหนึ่งเดือนตั้งแต่เขาป่วยและหมอห้ามดื่มแอลกอฮอล์
“อย่ากินเยอะนะเดี๋ยวปวดท้องขึ้นมาจะลำบากเอา” ภูวริษเตือนเมื่อเพื่อนกำลังจะดื่มเหล้าแก้วที่สอง
“ฉันหายดีแล้วน่า ตั้งแต่ป่วยนี่ก็ครั้งแรกที่ออกมากินเหล้า”
“นายก็เก่งดีเหมือนกันนะอดทนได้นานเป็นเดือนเลย ถ้าเป็นฉันคงแย่”
“ทำไงได้ล่ะก็ไม่อยากปวดท้องอีกแล้วญาดาก็คุมแจเลย”
“คุณญาดาผู้ช่วยของนายน่ะเหรอ”
“อือ”
“แล้วทำไมนายถึงยอมให้เธอคุมล่ะ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยหรือว่าขยับสถานะจากผู้ช่วยมาเป็นอย่างอื่นแล้ว”
“ไม่หรอกญาดาก็ยังเป็นผู้ช่วยอย่างเดิมนั่นแหละ” แม้รู้สึกมากกว่านั้นแต่ก็ยังไม่กล้าจะพูดออกมา
“นายนี่ก็แปลกเนาะเธอเป็นแค่ผู้ช่วยแต่นายก็ยอมเชื่อฟังเธอ” เขามองเพื่อนและรู้สึกได้ว่าภคชนท์ดูแปล
