ฉัตรญาดากลับมาทำงานตามปกติในเช้าวันอังคารซึ่งเธอก็ยังไม่ได้นามบัตรจากครูวิทยาเลยยังไม่รู้ว่าภคชนท์กับวีรวัชร์ใช่คนเดียวกันหรือเปล่า
“กลับบ้านมาเป็นยังไงบ้างล่ะ”
“ก็ดีค่ะ ญาดาไม่ได้กลับบ้านนานก็เลยมีเรื่องให้คุยกับที่บ้านเยอะเลยค่ะ”
“ก็ดีแล้วครับการกลับไปหาครอบครัวก็เหมือนการไปเติมกำลังใจ”
“จริงค่ะแล้วบอสล่ะคะวันหยุดได้ไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่า”
“ผมก็ไปหาอาหารทะเลแถวหัวหินน่ะ”
“ช่วงนี้ทะเลคงกำลังสวยนะคะ ญาดาไม่ได้ไปทะเลนานแล้ว”
“ชอบไปทะเลเหรอ”
“มีใครไม่ชอบบ้างคะ ยิ่งได้เดินบนพื้นทรายนิ่มๆ ได้นั่งมองพระอาทิตย์ยิ่งดีเลยค่ะ เวลาคลื่นมันมากระทบเท้าและมันก็สลายไปทำให้ความรู้สึกเหมือนว่าเวลาเราเจอปัญหาแล้วสักพักมันก็จะหายไปเหมือนคลื่นลูกใหญ่ที่มันซัดมาหาแต่สุดท้ายมันก็หายไป”
“คุณกำลังเจอปัญหาอะไรเหรอญาดาบอกผมได้ไหม บางทีผมอาจช่วยได้นะ”
“ไม่มีหรอกค่ะ ญาดาก็แค่พูดไปตามที่อ่านเจอในหนังสือค่ะ
