หญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยหวาน ดูงดงามเกินกว่าจะมีพิษสงอย่างที่เห็น กล่าวด้วยน้ำเสียงกร้าว
“ว่าแต่จะใจดำคุยกันทั้งที่หัวข้ายังห้อยต่องแต่งอยู่อย่างนี้หรือ”
ทรงกลดทำใจดีสู้เสือ ตัดพ้อผู้หญิงที่ไม่อาจคาดเดาได้ว่ามาอย่างมิตรหรือศัตรู ทว่าด้วยวิธีการต้อนรับอันน่าประทับใจเยี่ยงนั้น…‘ก็น่าจะเป็นศัตรูมากกว่ามิตร’ เขาคิด
ทันทีที่สิ้นคำพูดของทรงกลด มีดเล่มเล็กที่ไม่อาจทราบได้ว่าหญิงสาวปริศนาซุกซ่อนมันไว้ที่ส่วนไหนของร่างกาย ก็พุ่งเข้าตัดเถาวัลย์ซึ่งแขวนข้อเท้าของทรงกลดเอาไว้กับกิ่งไม้ แม่นเหมือนจับวาง
ตุบ…!!!
เพราะขนาดของร่างกายที่สูงใหญ่ เสียงตกกระทบจึงดังเหมือนช้างล้ม
ร่างของทรงกลดล่วงลงแตะพื้นเต็มแรง ดีที่ไม่สูง และพื้นบริเวณนั้นยังปูรองเอาไว้ด้วยใบไม้แห้งกรอบกองพะเนินพอดิบพอดี จึงช่วยลดแรงกระแทกได้มาก
ทว่าทรงกลดก็โอดครวญออกมาเกินกว่าอาการที่เจ็บจริง
