มองดูหญิงสาวซุกศีรษะเข้าซอกรักแร้ของตนอย่างไม่รังเกียจเดียดฉันท์ มองดูมือน้อยๆที่พรมปลายนิ้วซุกซนลงบนแผงอกรกไรขนของตนไปมา
“ไม่เหม็นหรือ…?” ชายหนุ่มแกล้งถาม เมื่อมือน้อยๆเกลี่ยหยาดเหงื่อของเขาเล่น
“เหม็นสิ!…คนขี้เกียจอาบน้ำ” เธอว่าให้เขา
เปลวรู้ว่าเธอแกล้ง จึงแกล้งกลับด้วยกายค้อมตัวเขาหา บังคับให้เธอคลุกใบหน้าอยู่ใต้รักแร้ของเขาที่เต็มไปด้วยขนรักแร้อันดกอุดมราวกับป่าดงดิบ
“ยี้!...คนบ้า คนทำผิดสัญญา อย่าลืมว่าพริมจ้างคุณแค่ให้นำทางกับรักษาความปลอดภัยเท่านั้นนะคะ” เธอร้องเบา ดิ้นขลุกขลัก เปลวหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจที่ได้แกล้งเธอ
“งั้นหน้าที่สามี...ผมจะไม่คิดค่าจ้างเพิ่มก็แล้วกันนะครับ” สายตาเจ้าเล่ห์เหลือบมองท่าทีของเธอ…จะว่าอย่างไร?
“พริมตะหาก...ที่ควรจะเป็นฝ่ายเรียกร้องค่าเสียหายจากคุณ” หญิงสาวทำหน้าง้ำ
“ด้วยความยินดีครับ...ตามพี่ชายคุณพบเมื่อไร หลังออกจากป่า
