“ผมยังไม่ลืมถ้อยคำของพ่อที่เคยกล่าวเอาไว้ว่าแม้จะได้รับรู้ในความลับและความเป็นไปของเอกภพคู่ขนาน แต่หากไร้ซึ่งความสุขในทางโลก…ขาดในสิ่งซึ่งเป็นความต้องการขั้นพื้นฐานของมนุษย์…คุณพ่อก็ขอเลือกเป็นคนที่ไม่รู้อะไรเลยจะดีกว่า”
“ต่อค่ะ”
หญิงสาวเร่งเร้าด้วยน้ำเสียงอยากรู้
“จากนั้น….ท่านก็ไปมีความรัก”
ปังๆๆๆ……….
ทุกคนสะดุ้ง!!!
อยู่ๆเสียงปืนดังรัวขึ้นเป็นชุด สะท้อนไปมาระหว่างสันเขาทั้งสองฟาก กึกก้องอยู่ในความมืดมิด และแผ่วหายไปในความยะเยือกของป่า
“ท่าทางคืนนี้เราคงไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเป็นแน่”
ทรงกลดเอ่ยขึ้นเบาๆ
ขณะนั้นเสียงปืนยังลั่นรัวขึ้นอีกหลายนัด เป็นเสียงสะท้อนมาจากสันเขาหลายชั้น ส่งมาเป็นทอดๆ ก่อนจะแผ่วหายไปกับรัตติกาล จนไม่อาจจับทิศจับทางที่มาของมัน
“เสียงคล้ายอูซี่” พรานชราหรี่ตา เงี่ยหูฟังเสียงปืนที่ได้ยินได้ฟังมาบ่อย พยายามหาที่มาของเสียงปืนอูซี่*
……………………………………………………………
