หนังสือรักเล่มเดิม(ฉบับปรับปรุง)

เริ่มต้น

" นางสาว พริมรตา เวชนนท์ ชั้น ม6/5 ให้มาที่ห้องฝ่ายปกครองด้วยค่ะ "

เสียงประกาศเรียกชื่อ ขนมผิง ในช่วงพักกลางวัน ในขณะที่นักเรียนเกือบทั้งหมด นั่งทานอาหารอยู่ที่โรงอาหาร ทำให้ คนที่ถูกเรียกชื่อ เป็นเป้าสายตา

" ผิง มีอะไร " คนที่ถูกเรียกส่ายหน้า แล้วมองอาหารในจาน ที่ทานเกือบหมดแล้ว จึงยกขวดน้ำขึ้นมาดื่ม

" ไปเลย เดี๋ยวเค้าเก็บให้ " มะปรางบอกกับเพื่อน แต่หนมจีนส่ายหน้า

" ปราง ไปกับผิง เดี๋ยวเค้าเก็บจานเอง แล้วจะรีบตามไป " สามสาว ไม่เคยทิ้งกัน บอกออกมา

" ไม่เป็นไร ผิงไปคนเดียวได้ กินขนมกันไปเถอะ "

คนที่รู้นิสัยเพื่อนดี บอกออกมา เกรงใจที่เพื่อนจะต้องอดขนมตอนกลางวัน

" ไม่เอา ลุกเร็ว "

มะปรางลุกขึ้น แล้วจับมือเพื่อนสาวเดินออกจากโรงอาหาร ตรงไปยังอาคารเรียนหลัก ซึ่งด้านล่าง เป็นห้องฝ่ายปกครอง ติดกับ ห้องประชาสัมพันธ์

ประตูกระจกสีชาทำให้มองไม่เห็นภายใน ว่ามีอะไรเกิดขึ้น กริ่งหน้าห้องที่มีเอาไว้ให้กดเรียกอาจารย์ ถูกกดทันที

ประตูกระจกเปิดออกพร้อมกับที่อาจารย์หญิงวัยกลางคน โผล่หน้าออกมา

" มาแล้วหรอ พริมรตา " อาจารย์แม่ เรียกชื่อด้วยน้ำเสียงดุดัน ตามสไตล์ แล้วมองเพื่อนข้างๆ ที่มาด้วยกัน

" ไม่ต้องรอหรอก อีกนาน ฉันบอกมาดามแล้ว ว่าคาบฝรั่งเศส พริมรตาจะไม่เข้าเรียน "

อาจารย์บอกย้ำ กับเพื่อน แล้วมองใบหน้าสวยใส ของสาวน้อย

" เข้ามาสิ " ประตูเปิดกว้างออก ขนมผิงถอดรองเท้าแล้วเดินเข้าไปข้างใน หนมจีนวิ่งกระหืดกระหอบตามมาพอดี

" ไปไหนแล้ว " คนที่ตามมาทีหลัง หอบแฮกๆ พยายามมองเข้าไปด้านใน

" อาจารย์แม่ออกมารับเองเลย แถมยังบอกว่า คาบมาดามจะขอลาด้วย แบบนี้ หมายความว่าไง " มะปรางบอกกับหนมจีน

" ก็ไม่หมายความว่าไง อย่าคิดเยอะ ไปเหอะ เดี๋ยวเบรคบ่าย ค่อยลงมารับผิงอีกรอบ "

คนที่ห่วงเพื่อน ยังคงละล้าละลัง มองหน้ามองหลัง ก่อนจะเดินขึ้นห้องไป

ประตูในห้องปิดสนิทแล้ว แอร์เย็นฉ่ำ เมื่อเข้าไปถึง อาจารย์หลายคนนั่งกันอยู่

" นี่ไง ขนมผิง " อาจารย์ประจำชั้น นั่งรออยู่แล้ว ยิ้มออกมา เมื่อเห็นลูกศิษย์คนโปรด

" น่ารัก เรียบร้อย ไหมคะ อาจารย์ " คนที่เปรียบดั่งแม่ของชั้นม6/5 อวดลูกสาว ที่เพิ่งมาถึง

" สูงเท่าไหร่ " อาจารย์สาวถามขึ้นมา

" 165ค่ะ " คำตอบน่าพอใจ

" โอเค เอาพริมรตา เนี่ยแหละ " คนถูกเลือกไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวอะไร ยืนทำหน้างง

แล้วเสียงกริ่งก็ดังขึ้นมา

" ขนมผิงไปเปิดประตูให้ครูหน่อย " ผู้ที่อายุน้อยที่สุด ถูกใช้งานทันที

ประตูเปิดออก พร้อมกับคนที่ยืนรออยู่ ตกใจไม่แพ้กัน

พริมรตาเปิดประตูค้างเอาไว้ แล้วคนที่อยู่ข้างนอก ก็ผลักประตูค้างเอาไว้

" มาแล้ว ตาพีช " อาจารย์แม่ เรียกชื่อเล่นอย่างสนิทสนม แล้วมองคนที่ยืนอยู่ห่างกัน เป็นเมตร

" มาคู่กันหน่อยสิ " อาจารย์แม่ออกคำสั่ง เรียกนักเรียนสองคนให้มายืนคู่กัน

" แมทช์ไหมคะ พอดีเลย เดี๋ยวขนมผิงใส่รองเท้าส้นสูงสักหน่อย ก็พอดี " อาจารย์สาวฝ่ายประชาสัมพันธ์ยิ้มออกมา แล้วมองคนทั้งคู่

" ดูความสูงสิ พอดีกันเลย ตอนนี้เท่าระดับหัวไหล่ของพีช เหมาะสมกันมาก " คนที่ยังไม่รู้เรื่องราว ทำหน้างง

" ไม่งงสิจ้ะ ขนมผิง งานกีฬาสัมพันธ์ของโรงเรียน ที่แข่งกับโรงเรียนเพื่อนบ้าน ปีนี้ ครูจะให้พีชถือธงโรงเรียน แล้วขนมผิง ถือป้ายโรงเรียน คู่กับพีชจ้ะ "

คนที่ยังไม่รู้ต้นสายปลายเหตุที่ถูกเรียกให้มาที่นี่ ยิ้มออกมา แล้วเหลือบมองคนข้างๆ ที่ยืนคู่กัน

" สวัสดีครับ พี่ชื่อพีช " เค้าแนะนำตัวแล้วมองคนข้างๆ ที่มองหน้าเค้าอยู่พอดี

" สวัสดีค่ะ พี่พีช ขนมผิงค่ะ " คนที่เขินจัดแนะนำตัว แล้วพยายามไม่สบตากับเค้า เฉไฉไปทางอื่น

" งั้น วันนี้ไปลองชุดให้เรียบร้อยเลยนะคะ ไหนๆเด็กๆก็ลาคาบบ่ายแล้ว "

อาจารย์สาวขอความเห็นจากอาจารย์ฝ่ายปกครอง ที่จะนำตัว นักเรียนออกนอกโรงเรียน ไปที่ร้านชุดไทยที่อยู่ไม่ไกล

" ไปเลยก็ได้ เดี๋ยวไปรถตู้ของโรงเรียนกันนะ "

นักเรียนหญิงขึ้นไปบนรถแล้วนั่งเบาะหลังตามมารยาท ก่อนที่คนที่ตามมา จะนั่งข้างกันไป อาจารย์สาวสองคนนั่งที่เบาะหน้าคู่กัน แล้วรถก็ขับออกจากโรงเรียนช้าๆ

ช่วงบ่ายก็ยังมีรถเต็มถนนอยู่ดี อาจารย์สาวคุยกันไประหว่างทาง ไม่ได้สนใจ คนที่อยู่ข้างหลัง ที่นั่งหัวใจเต้นแรงอยู่ในตอนนี้

" อยู่ห้องไหน " เค้าถามห้องของเธอ เหมือนเป็นการชวนคุย

" ห้อง5ค่ะ สายศิลป์ " คนที่เรียนสายวิทย์ห้องสมาร์ท พยักหน้ารับรู้

แล้วบทสนทนาก็จบลง ใบหน้าขาวใส มองออกไปข้างนอกหน้าต่าง ไม่กล้ามองไปทางเค้า

รถตู้จอดให้ลงอย่างเร่งด่วน คนที่ลงทีหลังสุด เลิ่กลั่กจนเหยียบบันไดพลาด แต่คนที่มองมาอยู่แล้ว รับเอาไว้แล้วประคองได้ทัน ก่อนที่รถจะรีบออกตัวไปอย่างรวดเร็ว มือที่จับเอวอยู่ ปล่อยช้าๆ แล้วยิ้มออกมา เมื่อเห็นว่า คนที่เกือบล้ม หน้าแดงจัด

" ร้อนหรือเขิน " เค้าถามออกมา แล้วเดินนำหน้าไปไม่รอคำตอบ คนถูกถามค้อนกับลมกับฟ้า เขินค่ะ เขินพี่พีชนั่นแหละ คนอะไร มั่นใจในตัวเองมาก

พนักงานในร้าน มองนักเรียนชายแล้วยิ้มกว้าง

" อาจารย์ขา ขอยืมตัวไปเทสต์หน้ากล้องได้ไหมคะ งานดีขนาดนี้ " คนถูกชมยิ้มออกมา แล้วมองคนข้างๆ ไม่วางตา

" คนนี้ก็สวย ตัวบาง แต่ดูมีอะไร " คำว่ามีอะไร ทำเอาคนที่พอรู้ ยิ้มกว้าง

" ของผู้หญิง อยากได้สีชมพูกลีบบัว มีไหมคะ " อาจารย์สาวถามออกมา สีชมพูเป็นสีประจำโรงเรียน

" ผู้ชายใส่ขาว นุ่งโจงกระเบนสีดำ " อาจารย์ที่คิดมาแล้ว บอกออกมา ช่างที่ร้าน เดินมาจับมือ สาวน้อยเข้าไปข้างในห้องแต่งตัวทันที

ชุดไทยสีชมพูหวาน สไบเฉียง กับผ้าถุงปักระยิบระยับ ทำเอาคนที่เห็นเอ่ยปากออกมา

" แม่เอ้ย ขนาดยังไม่เต็มสาว ยังสวยขนาดนี้ ผิวเอย หน้าเอย หน้าอกเอย สะโพกเอย ดีไปหมดเลยลูก "

คำชมจากช่าง ทำเอาคนที่ไม่เคย แต่งตัว หน้าแดงจัด

" อายุเท่าไหร่แล้วคะหนู "

" 17ค่ะ "

" โอ้ย พี่อยากได้ไปประกวดนางงาม อีกสักปีสองปีนะลูก พี่จะส่งเข้าประกวด " คนที่พ่อแม่หวงส่ายหน้าก่อนเลย

" ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ค่อยชอบ " คนขี้อายบอกออกไป แล้วเดินออกไปข้างนอก ที่มีคนรออยู่ ใบหน้าสวยหวานมองคนตรงหน้า แล้วก้มหน้าลง เค้ามองเธอแบบนี้ได้ไง