ไม่ทันที่นางจะได้หายใจหายคอ จู่ม่งกลับสอดดุ้นเข้าไปในกลีบร่องของนาง นางทอดมองเรือนร่างของจู่ม่งที่ไร้ซึ่งเสื้อผ้าอาภรณ์ เช่นเดียวกับหลี่เจิ้นที่ใช้มือรูดดุ้นขึ้นลงข้างๆ นาง
“โอ้ว...โอ้ว...จู่ม่ง...อืม...เบาหน่อย...”
นางเอ่ยบอกจู่ม่งด้วยความเสียวกระสันยิ่งนัก เมื่อเขากระแทกลงในกลีบร่องไม่ยั้งแรง ทำให้นางนั้นโยกไปตามแรงด้วยเช่นกัน จู่ม่งโน้มตัวลงมาจูบริมฝีปากที่หอบกระเส่าวาบหวามที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุขหฤหรรษ์ที่เขากำลังมอบให้นาง นางเองก็รับริมฝีปากที่จูบอย่างหนักหน่วงลงมา เล็บยาวพอสมควรของนางกรีดลงบนหลังเปลือยเปล่าที่มีแผลทางยาวจากคมกระบี่เมื่อสามวันก่อน จนทำให้เกิดเลือดบนหลังกว้าง
ถ้าถามว่าจู่ม่งว่าเจ็บไหม เขากลับไม่รู้สึกเจ็บมากนัก ยิ่งนางกรีดเล็บและกัดที่ไหล่ของเขามากเท่าไหร่ ยิ่งเพิ่มเชื้อไฟราคะที่ปรารถนาไม่สิ้นสุด จนนางแทบสำลักความสุขออกมาแทบไม่ไหว
“อร๊าย...อร๊าย...อืม...กริ๊ด...”
