บทที่ 10
คนแก่น้อยใจ
เมื่อได้ใช้เงินของปืนรบจนพอใจใบบัวก็พาเขาแวะร้านไอศกรีมก่อนกลับ โดยมื้อนี้เธอตั้งใจจะเลี้ยงเขาเพื่อเป็นการตอบแทนถึงแม้ค่าไอศกรีมเพียงไม่กี่ร้อยบาทนี่ จะเทียบกับจำนวนเงินช็อปปิงหกหลักปลายๆ ของเธอไม่ได้เลยก็ตาม แต่แน่นอนว่าอะไรก็ตามที่เธอตั้งใจทำให้ต่อให้มันไม่มีมูลค่าอะไรเลยคนรับอย่างปืนรบก็ดีใจเป็นที่สุด
“อร่อยไหม” ใบบัวเอ่ยถามขณะตักไอศกรีมรสยูซุเข้าปากไปด้วย
“อร่อย กินไหม”
“ไม่เอาอะ อุตส่าห์พามากินของหวานคุณยังสั่งไอศกรีมรสกาแฟมากินอีก” คนตัวเล็กเบะปากคว่ำให้กับรสชาติไอศกรีมที่ปืนรบเลือกมา
“ฉันไม่ชอบกินของหวาน”
“ไม่เคยกินไอศกรีมละสิ ไอศกรีมไม่ได้หมายความว่าจะต้องมีรสชาติหวานไปหมดหรอกนะ อย่างรสที่ฉันสั่งมาก็เป็นรสชาติเปรี้ยวๆ อร่อยดีออก อะ ให้ชิมคำหนึ่งก็ได้ แต่ถ้าติดใจคุณต้องสั่งใหม่นะห้ามมาแย่งฉันกิน”
“ขี้หวง”
“จะชิมไม่ชิม ไอศกรีมลูกแค่นี้ฉันอุตส่าห์แบ่งให้ก
