บทที่ 17
ใจอ่อน
ใบบัวเดินจับมือปืนรบมายังศาลาเดิมที่เมื่อวานเขากับเธอมานั่งเล่นด้วยกัน ที่ทำให้ความทรงจำบางส่วนของเธอกลับคืนมา ภายในศาลามีอุปกรณ์วาดรูปเตรียมเอาไว้มากมายไม่ว่าจะเป็นสีน้ำ สีไม้ สีน้ำมัน รวมไปถึงกระดาษวาดรูป และพู่กันอีกหลายรูปแบบ
“ทำไมมีเยอะขนาดนี้” ใบบัวเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
“จริงๆ มีของเก่าที่ที่รักทิ้งเอาไว้รอบที่แล้ว แล้วฉันก็ให้คนไปเตรียมเพิ่ม เพราะครั้งก่อนที่รักแบ่งให้ดาหวันไปบางส่วน”
“น่าเสียดายจังไม่มีโอกาสได้เจอน้องคนนั้นเลย”
“วันนี้วันศุกร์ถ้าที่รักอยากเจอเราไปชวนน้องมากินบาร์บีคิวที่บ้านเราไหม แล้วเดี๋ยวค่อยไปส่งน้องกลับบ้านกัน”
“ดีๆ เริ่มเหงาแล้วอยากมีเพื่อน”
“ไม่อยากมีผัวบ้างเหรอ”
“ทะลึ่งตลอดเลย คุณว่าฉันวาดรูปอะไรดี” เธอรีบเปลี่ยนเรื่องเพราะกลัวปืนรบจะพูดจาชวนให้เธอหวั่นไหวไปมากกว่านี้
“วาดรูปฉันไหม เป็นนายแบบให้คิดเป็นชั่วโมงละหนึ่งน้ำพอ”
“ขนาดวิว
