บทที่ 20
เปิดใจ
ใบหน้าคมคายที่กำลังดูดดื่มกับรสชาติหอมหวานถูกคนตัวเล็กดันออก เธอใช้ปลายนิ้วโป้งเช็ดริมฝีปากหนาด้วยสายตายิ้มเยาะที่เขาแสดงท่าทีกระหายออกมา ริมฝีปากหนาอมยิ้มบางๆ เมื่อรู้ตัวว่าเผลอเคลิ้มไปตามคนตัวเล็กจนได้ ใบบัวไหวไหล่พร้อมกับเลื่อนใบหน้ามาขบเม้มลำคอหนาจนเกิดเป็นรอยกลีบกุหลาบแดงช้ำราวกับต้องการแสดงความเป็นเจ้าของในตัวของเขา
แผ่นหลังกว้างเอนหลังพิงกับพนักโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ ปล่อยให้คนตัวเล็กได้ทำตามใจตัวเองจนพอใจ ดวงตากลมโตเหลือบมองเสี้ยวใบหน้าคมคายเมื่อลากผ่านริมฝีปากบางมาถึงหน้าท้องแกร่ง มือเรียวปลดกระดุมกางเกงขาสั้นสีกากีของเขาออกอย่างชำนาญทั้งที่ในความทรงจำของเธอไม่เคยมีเรื่องพวกนี้อยู่ในหัวมาก่อน ก่อนหน้านี้เธอคงจะทำบ่อยจนชำนาญขนาดนี้
“ยิ้มอะไร” ปืนรบเอ่ยถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กหลุดยิ้มออกมา
“เมื่อก่อนฉันคงปรนเปรอคุณน่าดูเลยใช่ไหม” ใบบัวถามไปตามตรง มาถึงตอนนี้เธอเองก็ไม
