บทที่ 7
ป่วนบริษัท
คนตัวเล็กที่กำลังยืนแปรงฟันหันไปมองปืนรบที่เดินเข้ามาในห้องน้ำด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่ได้รู้สึกตกใจ หรือแปลกใจอะไรที่เขาเปลือยท่อนบนเดินเข้ามาหยิบแปรงสีฟันยืนแปรงฟันซ้อนหลังเธอ โดยใช้คางเกยศีรษะทุยเอาไว้ซึ่งคนเธอเองก็ไม่ได้ว่าอะไร
“ตื่นเช้าจัง”
“กลัวคุณไปทำงานสาย” ใบบัวตอบกลับด้วยน้ำเสียงอู้อี้เพราะยังอมแปรงสีฟันคาปากเอาไว้
“เกี่ยวอะไรกับฉัน” ปืนรบเลิกคิ้วถามผ่านกระจกบานใหญ่ด้วยความสงสัย
“ก็วันนี้คุณชวนฉันไปบริษัทคุณ ฉันต้องตื่นมาแต่งหน้าไง”
“อยากไปเหรอ”
“อืม อยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำเลยว่าจะไปบริษัทคุณ เผื่อการไปที่ที่เคยไปจะทำให้นึกอะไรออกขึ้นมาบ้าง” คนตัวเล็กตอบกลับพร้อมกับทำความสะอาดแปรงสีฟันไปด้วย “ฉันจะอาบน้ำแล้ว แปรงฟันเสร็จก็ออกไปรอข้างนอก อ๊ะ!” จังหวะที่ใบหน้าหวานหันหน้ากลับมาพูดคุยกับเขาทำให้ยืนแปรงฟันอยู่ด้านหลังฉวยโอกาสนี้โอบคนตัวเล็กอุ้มขึ้นนั่งบนขอบอ่างล้า
