ไม่กินไข่ดาว
1067 คำ
@20 นาทีต่อมา
จังหวะที่พี่ลีโอเดินกลับมาหลังจากการแข่งขันจบลง ฉันก็ได้โอกาสเดินเข้าไปหาเขาโดยมีเฟียสต้ากับเรนนี่คอยดันหลัง สนับสนุนการรุกในครั้งนี้
“พี่ลีโอคะ!”
ฉันเรียกเขาเสียงดังจนเขาหันมามอง แต่นั่นมันเพียงแค่หางตาเท่านั้น สายตาเย็นชาจนทำให้ฉันเกือบถอยหลัง แต่ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องลองดู ไม่ลองก็คงจะไม่รู้
“หนูชื่อมายูค่ะ เป็นแฟนคลับพี่ ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ?” ฉันพยายามยิ้มให้ดูน่ารักที่สุด เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ
“ไม่จำเป็น”
ฉันชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะพยายามยิ้มอีกครั้ง
“พี่ลีโอ ไม่ถ่ายก็ไม่เป็นไรค่ะ งั้นขอลายเซ็นแทนได้ไหมคะ?”
“ฉันไม่เคยเซ็นให้ใคร” เขาตอบเสียงเรียบแล้วหมุนตัวเดินหนี
“พี่ลีโอ!” ฉันเรียกอีกครั้ง คราวนี้เดินตามเขาไปติดๆ
“อะไรอีกล่ะ ดูไม่ออกหรือไงว่าฉันรำคาญ?”
เขาพูดโดยไม่หันมามอง ให้ตายสิ! ทำไมเขาถึงเย็นชาขนาดนี้นะ? แถมยังปากร้ายสุดๆ นี่เขาคงไม่รู้สินะ ว่าคนอย่างมายูไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ! ผู้ชายแบบนี้แหละที่ฉันชอบ ยิ่งเย็นชา ฉันก็ยิ่งอยากท้าทาย!
“หนูขอโทษค่ะ แต่หนูชอบพี่จริงๆ นะ!” ฉันตะโกนออกไป จนเขาต้องหยุดเดิน หันมามองฉันด้วยสายตานิ่งเฉยอีกครั้ง
“ชอบ? เด็กอย่างเธอแค่เห็นว่าฉันหล่อก็พูดแบบนี้เหรอ?”
“ไม่ใช่นะคะ!” ฉันรีบเถียง มาหาว่าฉันเป็นเด็ก เด็กอะไรจะเต็มไม้เต็มมือขนาดนี้
“พี่ไม่ได้มีดีแค่หล่อ หนูรู้ว่าพี่เก่ง พี่มีเสน่ห์ แล้วหนูก็อยากรู้จักพี่มากกว่านี้!”
"หึ..ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด"
เขาหัวเราะเบาๆ แต่ไม่ใช่เสียงหัวเราะที่อบอุ่น มันกลับเย็นชาและดูเหมือนเขาจะเยาะเย้ยฉันมากกว่า
“อยากรู้จักฉัน? งั้นก็เตรียมใจไว้ให้ดีล่ะ เพราะฉันไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอคิด”
"ก็ยังไม่ได้คิดนะคะ ว่าพี่เป็นคนดี แค่เห็นว่าพี่เป็นคนหล่อ หนูเลยสนใจ"
"ดูท่าคงจะไม่โต" เขาทำหน้าตาย ก่อนจะยิ้มมุมปาก ราวกับคำพูดของฉันมันไร้สาระสำหรับเขา
"โตไม่โตวัดกันบนเตียงไหมล่ะคะ คืนนี้หนูว่างนะ มีเวลาทั้งคืนให้พี่มาพิสูจน์" ฉันยิ้มพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้
"ไม่อ่ะ ฉันไม่กินไข่ดาว" เขาปลายหางตามามองที่หน้าอกฉัน ก่อนจะหัวเราะในลำคอ ดูท่าทีที่เขาทำ นั่นมันสายตาดูถูกกันชัดๆ
"พี่ลีโอ!! พูดแบบนี้ก็สวยดิวะ!"
ฉันทำหน้าบึ้งใส่เขาทันที คนอะไรหน้าตาโคตรหล่อ แต่ปากโคตรน่ารับประทานบาทาชิบหาย เอาสิ! คนอย่างมายูไม่เคยถอย พูดแบบนี้ใครมันจะยอม ยังไงฉันก็ต้องทำให้ผู้ชายเย็นชาอย่างเขายอมเปิดใจให้ได้ คอยดูเถอะ...น้ำแข็งก้อนนี้จะต้องละลายกลายเป็นของเหลวเพราะฉัน!
เพียงไม่กี่นาที ลีโอเดินไปหาเพื่อนที่กำลังยืนรออยู่ใกล้รถแข่ง ไทก้ากับไมกี้ยืนคุยกันพร้อมกับหัวเราะเสียงดังจนลีโอเดินเข้ามา ไทก้าหันมามองก่อนพูดขึ้น
“ไง...มึงโดนเด็กตามตื้ออีกแล้วเหรอวะ?”
ลีโอปรายตามองเพื่อนพลางถอนหายใจเบาๆ
“เออ อย่าถามกูเลย กูรำคาญจะตายอยู่แล้ว”
“มึงนี่เสือจำศีลจริงๆ ว่ะ ถ้ากูเป็นมึงนะ กูจะกินให้เรียบ คงไม่ปล่อยเด็กนั่นไปง่ายๆ แน่”
ไมกี้หัวเราะลั่น ลีโอปรายตามองไมกี้อย่างเบื่อหน่าย คนอย่างเขาไม่คิดจะข้องเกี่ยวอะไรกับผู้หญิง ถ้าจะกินอะไรก็คงต้องเลือกหน่อย ดูเด็กนั่นกล้าวิ่งเข้าหาเขาขนาดนั้น แถมยังชวนขึ้นเตียงตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ จะเหลืออะไรให้น่าตื่นเต้น ข้างในคงจะทั้งพุนทั้งหลวมคงไม่มีอะไรให้น่ามอง
“กูไม่เล่นอะไรแบบพวกมึงหรอก กูมาแข่งรถ ไม่ได้มาหาเหยื่ออนุบาล”
“เออๆ กูลืมไป เสือเคร่งจำศีลพันปีอย่างมึง คงจะไม่สนใจผู้หญิงหน้าไหนหรอก ถามจริงเหอะ มึงจะอยู่เป็นน้ำแข็งแบบนี้ไปตลอดชีวิตเลยหรือไงวะ?”
ไทก้าแซว พร้อมตบบ่าลีโอ ลีโอไม่ตอบ แต่หันไปมองรถตัวเองที่ถูกทีมงานดูแลอยู่ สายตานิ่งเฉยตามแบบฉบับของเขา
@15 นาทีต่อมา
มายูกำลังเดินอยู่แถวๆ ขอบสนามกับเฟียสต้าและเรนนี่ ทั้งสองคนยังคงแซวเธอเรื่องที่ไปสารภาพว่าชอบลีโอเมื่อครู่
“มึงนี่โคตรกล้าจริงๆ เลยมายู ไปบอกชอบพี่ลีโอ แถมยังทำหน้าตายขนาดนั้น” เฟียสต้าหัวเราะจนตัวงอ
“เออ กูเขินแทนเลยอ่ะ อีชะนีมึงใจถึงมาก” เรนนี่พูดพร้อมกับตบบ่าเพื่อนเบาๆ ก่อนจะยกนิ้วหัวแม่มือให้
“ก็เขาเป็นผู้ชายที่กูอยากได้ไง แล้วมึงสองคนคอยดูนะ ปากร้ายนัก กูจะทำให้พี่ลีโอหันมาสนใจกูให้ได้!” มายูประกาศเสียงดัง
ยังไม่ทันที่เพื่อนจะตอบกลับ เสียงทีมงานสนามแข่งก็ดังขึ้น
“น้องๆ น้องสาวคนสวย ช่วยพี่หน่อยได้ไหมครับ"
"คะ?? ... " ฉันทำหน้างุนงง อยู่ๆ ก็มีคนมาขอให้ช่วย
"พี่เป็นทีมงานผู้จัดการแข่งขันน่ะ..เห็นว่าน้องหน้าตาดี ไปช่วยพี่ถือธงที่จุดสตาร์ทให้หน่อยได้ไหมครับ พอดีคนที่เตรียมไว้ดันเกิดเหตุสุดวิสัย ปวดท้องกะทันหัน ตอนนี้พาไปให้หมอดูอาการอยู่”
"เอาไงแก...สนไหม?" เรนนี่หันมาถามฉัน
“เอาสิ! นี่แหละโอกาสทองของกู”
“มึงจะทำอะไรอีกวะ?” เฟียสต้ามองฉันด้วยความสงสัย
“ก็ไปถือธงไง แต่กูไม่ได้แค่ไปถือเฉยๆ หรอก กูจะใช้โอกาสนี้ทำให้พี่ลีโอมองกูจนละสายตาไม่ได้! แล้วมาดูกันไข่ดาวสองฟองนี้ จะทำให้เขากลืนน้ำลายได้บ้างหรือเปล่า” มายูยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินตามทีมงานไป
- ผู้เขียน
