มายูถูกลีโอโอบอุ้มมาวางลงบนเตียงกว้างอย่างรวดเร็ว หัวใจของเธอเต้นแรงราวกับกลองศึก ก่อนจะยังไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างสูงก็ก้มลงครอบครองริมฝีปากเธอทันที
"อื้อ—!"
จูบของเขาร้อนแรงและเร่งเร้าอย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน ลีโอไม่ได้ให้เวลาตั้งหลัก หรือแม้แต่โอกาสจะหายใจดีๆ ราวกับต้องการย้ำเตือนว่าเธอเป็นของเขาเพียงคนเดียว
มายูพยายามจะขยับตัว แต่กลับถูกมือใหญ่กดตรึงไว้เหนือศีรษะ ร่างกายเธอสั่นสะท้านเมื่อสัมผัสร้อนจากเขาไล้ไปตามแนวกรอบหน้า ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรสจูบที่ลึกขึ้น
"พี่ลีโอ..." เสียงเธอแผ่วเบาแทบขาดห้วงเมื่อเขาถอนริมฝีปากออกเพียงเล็กน้อย แต่ปลายจมูกยังคงคลอเคลียใกล้กันไม่ห่าง
"หืม?" ลีโอจ้องตาเธอ รอยยิ้มที่มุมปากเต็มไปด้วยความพึงพอใจ "เรียกทำไม? จะขอให้หยุดเหรอ?"
มายูเม้มปากแน่น เธอรู้ดีว่าใบหน้าตัวเองต้องแดงก่ำไปหมด แต่ก็ไม่อยากจะแพ้ให้กับเขาง่ายๆ
"ใครขอให้หยุดกัน..." เสียงเธอสั่นไหวแต
