“แล้วแกไม่ห่วงพ่อแกเหรอ ท่านจะทำใจได้เหรอ ถ้ารู้ว่าแกกลับไปรักกับอาภูมิ” ความกังวลและความเป็นห่วงทำให้วลัยลักษณ์เอ่ยถามเพื่อนในสิ่งที่เพื่อนของเธอไม่อยากนึกถึง
“วันนี้กับเมื่อสี่ปีที่แล้วมันคนละวันกัน ตอนนี้พ่ออาจจะทำใจยอมรับเรื่องนี้แล้วก็ได้ แกไม่ต้องมาสนใจเรื่องนี้หรอก มาช่วยฉันคิดดีกว่าว่าจะทำยังไงให้อาภูมิเปิดใจให้ฉัน” พริมาไม่อยากคิดถึงเรื่องนั้น เพราะเธอไม่อยากกังวลในสิ่งที่ยังไม่เกิด ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว บิดาของเธอก็มีทีท่าว่าจะไม่มีทางยอมรับเรื่องนี้อยู่แล้ว สิ่งที่หญิงสาวกำลังพยายามทำอยู่ตอนนี้นั่นก็คือการหลอกตัวเองไปวันๆ เท่านั้น
“แล้วแต่แกแล้วกัน เกิดมาชีวิตเดียว ตัดสินใจให้ดี เพราะถ้าเราตัดสินใจพลาด เราจะไม่มีวันย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก” วลัยลักษณ์ให้สติเพื่อนสนิทอีกครั้ง
“ฉันตัดสินใจแล้ว ยังไงฉันก็ต้องเดินหน้าต่อ ในเมื่อคุยกันดีๆ ไม่ได้ งั้นก็นอนคุยเลยแล้วกัน” พริมานึก
