“พิมไม่กลับ ถ้าไม่อยากให้พิมอยู่ที่นี่ พิมก็จะนอนตรงนี้ อาภูมิจะเข้าบ้านก็เข้าไปเถอะ” พริมากล่าวประชดประชัน เธออยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะกล้าปล่อยให้เธอนอนตากยุงอยู่ตรงนี้จริงหรือเปล่า
“โอเค อยากเข้ามาก็เข้ามา เดินตามอาไหวมั้ย” เมื่อมองไปที่ผิวเนื้อนวลสวยของหญิงสาว เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้เธอนอนตากน้ำค้างหรือนอนตากยุงที่หน้าบ้านเขาจริงๆ
เมื่อได้รับคำอนุญาตจากปากของอาหนุ่ม ประกายตาของหญิงสาวก็วาวโรจน์ด้วยความพึงพอใจ
“ไม่ไหว อาภูมิช่วยประคองหน่อยสิ” พริมายื่นมือให้ชายหนุ่ม ก่อนที่เขาจะส่งมือมาจับมือเธอเอาไว้อย่างเสียไม่ได้ สถานการณ์ตอนนี้มันล่อแหลมสำหรับเขาเหลือเกิน แต่เขาก็ไม่อาจปล่อยพริมาให้กลับบ้าน หรือนอนที่หน้าบ้านของเขาได้
ชายหนุ่มประคองร่างของหญิงสาวที่พยายามใช้ร่างกายของเธอเบียดแซะกับร่างของเขาอยู่ตลอดเวลา ตบะที่บำเพ็ญมากว่าหลายปีกำลังเริ่มสั่นคลอนเพราะเรือนร่างงามที่เบียดร่างของเขาอ
