เมื่อนั่งเล่นอยู่กับบิดาพักใหญ่ นางพัดก็มาพาหลานสาวกลับเข้าไปในบ้าน ด้วยกลัวว่าบุตรสาวจะตื่นขึ้นมาก่อนแล้วจะโวยวายกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แต่ก่อนเข้าไปนางพยายามที่จะให้กานต์ลุกขึ้นแล้วกลับไปที่ห้อง แต่ความพยายามกลับไร้ผล นางจึงเข้าไปในบ้านด้วยความลำบากใจ แล้วก็ได้แต่ปล่อยให้กานต์นั่งคุกเข่าอยู่ที่เดิม
ส่วนเพียงตะวันนั้นก็ตื่นขึ้นมาในตอนหัวค่ำ เธอแอบเดินมาส่องมองบริเวณกระจกที่ห้องรับแขก เธอเห็นเขายังคงคุกเข่าอยู่ที่เดิม เธอไม่ต้องการเป็นขี้ปากใคร เธอจึงออกไปไล่เขาอีกครั้ง ซึ่งถ้าครั้งนี้เขายังไม่ยอมไป เธอคงจะเป็นฝ่ายที่ต้องหอบลูกหนีเขาอีกครั้ง
“คุณจะมาทำแบบนี้เพื่ออะไร ฉันบอกเลยนะคุกเข่าให้ตายฉันก็ไม่มีวันยกโทษให้หรอก” เพียงตะวันเอ่ยอย่างไร้ความรู้สึก
“ฉันขอโทษจริงๆ นะตะวัน ฉันจะทำยังไงเธอถึงจะยอมยกโทษให้ ต่อไปนี้ฉันสัญญาว่าฉันจะดูแลเธอกับลูกให้ดีที่สุด” กานต์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยค
