สิทธิ์รักเทพบุตรร้าย

ตอนที่ 2

ร่างบอบบางที่มีผมยาวหยักศกสีน้ำตาลเข้มล้อมกรอบหน้า ริมฝีปากเรียวสวยคลี่ยิ้มหวานยามที่เปิดกล้องDSLRรุ่นล่าสุดที่อยู่ในมือเพื่อดูภาพที่เธอถ่ายไว้ อลิซ เรมี่ สาวน้อยวัยยี่สิบสี่ปี ทายาทคนเดียวของอารอน เรมี่ อดีตนักฟุตบอลฝีเท้าเยี่ยมที่เป็นเพื่อนสนิทกับเดวิด แพทริก มอร์แกน อดีตนักฟุตบอลฝีเท้าเยี่ยมไม่ต่างกัน

อลิซเป็นสาวเลือดผสม บิดาของเธอเป็นชาวอังกฤษขนานแท้ ส่วนมารดาของเธอนั้นเป็นหญิงสาวชาวไทย และแน่นอนว่าเธอสามารถพูดภาษาไทยได้อย่างดีเยี่ยม อลิซไม่ใช่พวกลูกคนรวยที่ไม่ยอมหยิบจับอะไร แต่หญิงสาวเป็นประเภทชอบลุย ถึงไหนถึงกัน การแต่งตัวก็ดูทะมัดทะแมงตามสายงานที่เธอทำอยู่ นั่นก็คือเป็นช่างภาพสาวสวยให้กับนิตยสารชื่อดังที่สุดในกรุงลอนดอนอย่างเออาร์ สปอร์ต แมกกาซีน ซึ่งเป็นบริษัทของบิดา

แผ่นหลังบอบบางทิ้งตัวพิงประตูรถยนต์ประจำกายด้านข้างคนขับ รถมินิคูเปอร์ห้าประตูรอบตัวรถเป็นสีฟ้าส่วนหลังคาเป็นสีขาวคือรถคู่ใจของอลิซ เรมี่ และที่หญิงสาวกำลังระบายยิ้มหวานนั่นก็เพราะเธอกำลังดูรูปถ่ายจากกล้องในมือ

รูปของชายหนุ่มที่เธอรักที่สุดในหัวใจ พี่เจคของเธอ

เจคอบ มอร์แกน

ตั้งแต่ที่เธอจำความได้ ชายหนุ่มคนเดียวที่อยู่ในหัวของเธอก็มีแต่พี่เจคเท่านั้น ด้วยความที่อายุห่างกันเพียงสองปี นั่นจึงทำให้เธอมีโอกาสได้เรียนที่เดียวกับเขาตลอดจนถึงระดับมหาวิทยาลัย ยามที่เธอมีปัญหาเจคอบก็จะยื่นมือเข้ามาช่วยเสมอ ถึงแม้ทุกครั้งที่ช่วยจะเป็นเพราะเธอร้องขอ แต่ก็เอาเถอะสุดท้ายเขาก็ยอมช่วยถึงแม้ว่าจะดูไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรนัก

พี่เจคของเธอน่ารักขนาดนี้ จะไม่ให้เธอหลงรักอย่างไรไหว

เมื่อเก้าเดือนก่อนถือว่าเป็นข่าวดีที่สุดในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้ เมื่อครอบครัวของเธอและครอบครัวมอร์แกนนัดกินข้าวกัน และผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็เห็นพ้องต้องกันว่าให้เธอกับพี่เจคหมั้นหมายกันเอาไว้ก่อน เธอดีใจสุดฤทธิ์จนแทบจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ ส่วนพี่เจคนั้นถึงแม้ว่าเขาจะดูนิ่งๆ จนเธอหวั่นใจ แต่สุดท้ายเขาก็ยอมรับแต่โดยดี แต่เขายังไม่อยากจัดพิธีหมั้นหมายใดๆ เพียงให้ครอบครัวรับรู้โดยการแลกแหวนกันเท่านั้น ถึงแม้จะไม่มีพิธีหมั้นหมายที่ใหญ่โต ถึงแม้ว่าจะมีคนรับรู้เพียงไม่กี่คน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกน้อยใจได้แต่อย่างใด แค่เขายอมเป็นคู่หมั้นของเธอนั่นก็เพียงพอแล้ว

หญิงสาวละสายตาจากหน้าจอกล้องถ่ายภาพ ช้อนสายตาขึ้นมองไปข้างหน้าเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคน

“พี่เจค”

อลิซส่งยิ้มหวานให้ร่างสูงที่มีใบหน้าหล่อเหลาที่น่าหลงใหล แต่เจ้าของใบหน้ากลับชอบทำหน้าบึ้งตึงราวกับไม่ค่อยสบอารมณ์ต่อสิ่งที่อยู่รอบๆ ตัว แต่ก็เอาเถอะ ถึงแม้ว่าเขาจะชอบทำสีหน้าแบบนั้น แต่ทว่าความหล่อเหลาก็ไม่ได้ลดน้อยลงแต่อย่างใด สำหรับเธอแล้วยิ่งได้มองใจของเธอก็ยิ่งเต้นแรงจนแทบจะกระดอนออกมาอยู่นอกอกไปเสียทุกครั้ง

“มาได้ยังไง แล้วรถพี่หายไปไหน”

เจ้าของชื่อถามเสียงห้วนจัด ตาคู่คมกวาดสายตาหารถยนต์ประจำกายสีดำมันปลาบอย่างออดี้อาร์8 ยังที่จอดประจำ แต่ทว่าเขากลับพบเพียงความว่างเปล่า

“อลิซให้คนขับรถเอากลับไปที่บ้านของพี่เจคแล้วค่ะ พี่เจคซ้อมมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวอลิซขับรถไปส่งเองนะคะ รับรองว่าอลิซจะขับอย่างนุ่มนวล ถึงที่หมายอย่างปลอดภัยไร้กังวลอย่างแน่นอนค่ะ”

คนตอบฉีกยิ้มกว้าง แต่เจคอบไม่สบอารมณ์นัก หลายครั้งแล้วที่เด็กแสบนี่ชอบเจ้ากี้เจ้าการเรื่องส่วนตัวของเขา และครั้งนี้ก็เช่นกัน อลิซมีกุญแจสำรองรถยนต์ของเขา แม้กระทั่งกุญแจบ้านพักตากอากาศที่บิดายกให้เขาเจ้าตัวก็มีไว้ในครอบครอง เอาเป็นว่าเด็กนั่นถือวิสาสะเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของเขาไปเสียทุกเรื่อง ทั้งยังเข้านอกออกในคฤหาสน์มอร์แกนเป็นว่าเล่นอย่างกับว่าเป็นคฤหาสน์ของตัวเอง แม้กระทั่งห้องนอนของเขาเด็กนั่นก็เข้าไปยุ่มย่ามอย่างไม่ละเว้น

เจคอบส่ายหน้าอย่างระอาใจ ทางเลือกของเขาไม่มีเลย เขาคงต้องนั่งรถไปกับเด็กแสบอย่างที่เจ้าตัวต้องการละสินะ มือหนาจับที่เปิดประตูรถด้านข้างคนขับเอาไว้แน่น ก่อนจะกระชากออกอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก่อนที่ร่างสูงจะได้พาตัวเองเข้าไปด้านใน เสียงของใครบางคนดังขึ้น จนร่างหนาต้องชะงักอยู่กับที่

“น้องอลิซ”

เสียงของมิเกลที่เรียกอลิซเสียงใสทำให้เจคอบเกิดอาการหงุดหงิดในหัวใจอย่างไม่ทราบสาเหตุ และความหงุดหงิดดูจะเพิ่มมากยิ่งขึ้น เมื่อเจ้าของชื่อหันใบหน้าไปตามเสียงเรียก แล้วรีบจ้ำอ้าวไปหาอีกฝ่ายอย่างดีอกดีใจ

เฮอะ ทำอย่างกับว่าไม่เคยเจอกันมานานแสนนานอย่างนั้นแหละ

“พี่มิเกล”

อลิซกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้ามิเกล ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มกว้างให้เธอ ถึงแม้ว่าเขาจะหล่อเหลามากสักเพียงใด ก็ไม่อาจทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอสั่นไหวได้หรอก เพราะคนเดียวที่ทำได้นั่นก็คือพี่เจคของเธอเท่านั้นและพี่เจคของเธอก็หล่อที่สุดในโลก

“ว่าไงเรา มารับพี่ชายเหรอ”

มิเกลเย้า มือหนาวางบนศีรษะทุยก่อนจะยีแรงๆ จนเส้นผมหยักศกกระจัดกระจายไม่เป็นทรง แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้ถือสาเพราะมิเกลมักจะหยอกเย้าแบบนี้เสมอ

“พี่ชายที่ไหนคะ ว่าที่สามีต่างหาก”

อลิซยกมือเล็กข้างหนึ่งขึ้นป้องปาก ก่อนจะกระซิบกระซาบบอกอีกฝ่ายเสียงแผ่วเพราะเกรงว่าเจคอบจะได้ยินแล้วจะหัวเสียไปเสียก่อน

แต่ไอ้อาการที่เธอทำราวกับว่ามีความลับที่ต้องรู้กันแค่สองคนระหว่างเธอกับมิเกลทำให้เจคอบหัวเสียอยู่ไม่น้อย ร่างสูงสืบเท้าเข้ามาหาทั้งคู่ราวกับพายุ วางมือข้างหนึ่งลงบนไหล่บอบบางแล้วกระชากสุดแรงจนร่างบางเซถลากระแทกเข้ากับแผ่นอกกว้างเข้าอย่างจัง

“จะคุยกันอีกนานไหม ถ้าอีกนานพี่จะได้หาทางกลับเอง อ้อ…แล้วนายก็อีกคน ป่านนี้สาวๆ ชะเง้อคอมองหานายจนคอยาวเป็นยีราฟแล้วละมั้ง รีบไปสิ”

เจคอบโบกมือไล่เพื่อนสนิทอย่างรำคาญใจ ก่อนจะคว้ามือเล็กข้างหนึ่งขึ้นมากุมไว้แล้วฉุดกระชากให้เดินตามกลับมาที่รถ โดยไม่สนใจว่ามิเกลจะยืนอยู่ที่เดิมหรือไปพ้นหูพ้นตาแล้วหรือไม่

“ไปก่อนนะคะพี่มิเกล แล้วค่อยคุยกัน”

อลิซยังมีแก่ใจหันไปตะโกนบอกมิเกล เจ้าตัวก็โบกมือลาให้สาวน้อยที่เขาเอ็นดูเหมือนน้องสาว แต่อดจะหัวเราะกับอาการของเพื่อนสนิทไม่ได้ นั่นมันคืออาการของคนที่โดนพายุหึงเล่นงานชัดๆ

เบื่อไอ้พวกปากแข็งจริงๆ แล้วยังมาบอกว่าหัวใจตัวเองแข็งแรง หัวใจอ่อนแอล่ะสิไม่ว่า

มิเกลมองตามทั้งคู่ที่เคลื่อนรถออกไปจนลับสายตา ก่อนจะส่ายศีรษะน้อยๆ ด้วยรอยยิ้ม นี่ขนาดเขายังไม่ลงมือทำอะไร เจคอบก็หัวฟัดหัวเหวี่ยงเสียแล้ว นี่ถ้าเขาลงมือจริงแล้วละก็ คงสนุกกว่านี้แน่

________________________________________________

3ฟีฟ่าบาลงดอร์หรือนักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของฟีฟ่า (อังกฤษ: FIFA Ballon d'Or) เป็นรางวัลฟุตบอลประจำปีที่มอบใหักับนักฟุตบอลที่ถือว่ามีผลงานดีที่สุดในฤดูกาลที่ผ่านมา โดยคะแนนเสียงมาจากผู้ฝึกสอนและกัปตันทีมฟุตบอลประเทศต่าง ๆ รวมถึงผู้สื่อข่าวจากทั่วโลก