เสียงเรียกที่ดังขึ้นมาทำให้สาวน้อยที่เปียกโชกไปทั้งตัวรีบเบนสายตาไปมอง มือเล็กลูบใบหน้าเพื่อขจัดน้ำฝนที่บดบังการมองเห็น เมื่อหรี่ตามองแล้วพบว่าเป็นใครหญิงสาวถึงกับหวีดร้องออกมาอย่างดีใจ
“พี่มิเกล”
“ขึ้นรถเร็ว”
อลิซไม่รีรอรีบขึ้นรถไปตามคำเชิญของอีกฝ่ายอย่างทันที เมื่อเข้ามานั่งด้านในได้ ปากเล็กรีบขยับเอ่ยขอบคุณ
“ขอบคุณนะคะ” อลิซส่งยิ้มกว้างไปให้ผู้ชายใจดีอย่างมิเกลที่อุตส่าต์มีน้ำใจให้เธอติดรถมาด้วยทั้งที่ตัวเธอเปียกปอนขนาดนี้ และแน่นอนว่าเบาะนั่งของเขาก็เปรอะเปื้อนเพราะเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ไปไงมาไงถึงได้มาเดินตากฝนอยู่แถวนี้ล่ะ” มิเกลถามขึ้นขณะเคลื่อนรถอออกไปจากจุดที่รับอลิซขึ้นมา อลิซผินหน้ามาหาเขาแล้วบอกออกไป
“อลิซมาเดินเล่นในห้างค่ะ แต่พอตอนจะกลับ ฝนก็เทลงมาเสียอย่างนั้น หาที่หลบไม่ทัน สภาพเลยเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ”
“ฝนตกหนักมากเลย ขับรถตอนนี้อาจจะไม่ปลอดภัย แวะที่คอนโดฯ
