มิเกลมองทั้งคู่ด้วยสายตากรุ้มกริ่ม เข้าใจว่าทั้งคู่คงจะรีบมากจนหยิบผิดหยิบถูก อลิซสวมเสื้อผ้าของเจคอบ ส่วนเจคอบก็สวมเสื้อผ้าของเขาที่อลิซยืมใส่ชั่วคราวแทน
“เร็วอะไรของนาย”
“ก็…” มิเกลกวาดสายตามมองอีกครั้ง มองคนนั้นทีคนนี้ที สุดท้ายคนฉลาดอย่างเจคอบก็เข้าใจ พร้อมกับสีแดงเรื่อที่ขึ้นบนโหนกแก้มส่วนอลิซก็ยังยืนหน้าตาเหลอหลาไม่รู้เรื่องรู้ราวเช่นเดิม
‘ไอ้บ้าเอ๊ย!’
เจคอบสบถอย่างหัวเสียอยู่ในใจ แต่ก็ไม่ได้แก้ไขสิ่งที่มิเกลเข้าใจไปในทางที่ผิด
“ฉันขอยืมเสื้อก่อน และก็ขอบใจที่ช่วยดูแลอลิซ แต่ทีหลังไม่ต้อง”
ว่าจบก็จูงอลิซที่มีเสื้อผ้าที่เปียกชื้นอยู่ในมือให้เดินตามไปจนตัวปลิว อลิซทำเพียงยกมือข้างที่ไม่ได้ถูกพันธนาการโบกมือลา ส่วนมิเกลก็ระบายยิ้มบางๆ และยกมือขึ้นโบกลากลับไปอย่างเข้าอกเข้าใจ
“ไอ้คนขี้หวง ไอ้คนปากไม่ตรงกับใจ”
ทันทีที่ทั้งคู่ลับสายตา มิเกลก็ต่อว่าเจคอบด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่ผุดขึ้นบนใ
