พิมพ์ลดาหันหลังไปถอดเสื้อคลุมออกวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงแล้วค่อยๆ ก้าวขึ้นเตียงช้าๆ เพราะเกรงว่าคนที่นอนนิ่งอยู่จะตื่น แต่เพียงแค่เธอเอนกายลงนอนคนที่คิดว่าหลับก็จู่โจมเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ว้าย” เรือนร่างนุ่มนิ่มถูกดึงเข้าไปปะทะอกกว้างที่เธอเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่ามันเปลือยเปล่าโชว์ความหนั่นแน่นของมัดกล้ามอันแสนเร้าใจ สายตาเจ้ากรรมของเธอมันไม่รักดีที่เผลอไล่มองตั้งแต่ลำคอแกร่งไล่ลงมายังแผงอกแน่นตึงและกล้ามหน้าท้องเป็นลูกๆ แบบคนที่ออกกำลังกายเป็นอย่างดี
“ผมคิดว่าคุณจะนอนในห้องแต่งตัวแล้วซะอีก” ขณะที่ถามฝ่ามือใหญ่ก็ลูบไล้อยู่ที่แผ่นหลังเกือบเปลือยเพราะมีเพียงสายสปาเกตตี้เส้นเล็กๆ ไขว้กันไปมาเท่านั้น ส่วนจมูกโด่งๆ นั้นก็กำลังทำหน้าที่ประสานกับฝ่ามือรุกรานอยู่ที่หน้าผากและแก้มนุ่มๆ ของคนในอ้อมกอด
“คุณยังไม่หลับเหรอ” พิมพ์ลดารู้ตัวว่าเป็นคำถามที่โง่ที่สุด คนหลับที่ไหนจะลวนลามลูบไล้เนื้อตัวเธออยู่อ
