พิมพ์ลดามาทำงานเดินแบบที่รับไว้ก่อนที่จะยุติสัญญา งานนี้โชคดีที่กานต์พิชชาก็มาด้วย แต่เธอแอบเซ็งตรงที่นาตยาก็มางานนี้ด้วยเช่นกัน
“ว่าที่เจ้าสาวนี่สวยวันสวยคืนจริงๆ” กานต์พิชชาแซวเพื่อน แต่เมื่อหันไปเห็นนาตยากำลังมองมาด้วยสายตาไม่เป็นมิตรก็ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
“บรรยากาศกำลังดีๆ อยู่แล้วเชียว พอเห็นหน้าคนบางคนแล้วเสียบรรยากาศหมด”
“ช่างเขาเถอะ เราก็อยู่ของเราไป” พิมพ์ลดาบอกเพื่อน แม้ตัวเองจะไม่ชอบสายตาของนาตยาที่มองมาก็ตาม แต่เธอเลือกที่จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เพราะไม่อยากจะมีเรื่องรบกวนจิตใจ เธออยากเป็นคนท้องที่อารมณ์ดีตลอดเวลาเพื่อที่ลูกของเธอเกิดมาจะได้เป็นเด็กเลี้ยงง่ายอารมณ์ดีเหมือนกัน
“เหลืออีกไม่กี่งานก็จะกลายเป็นคนว่างงานรอเป็นเจ้าสาวแล้วสิ”
“ว่างงานอะไรล่ะ ฉันยังมีร้านที่ต้องดูแลนะ ถ้าไม่มีงานอะไรใหม่ที่น่าสนใจ ฉันก็คงจะเอาเวลาไปทุ่มให้กับร้าน” พิมพ์ลดาตั้งใจไว้แล้วว่าเธอจะไม่อยู่บ้า
