พิมพ์ลดายิ้มออกทันทีเมื่อได้รับโทรศัพท์จากภัทรว่าเขากำลังมารับเธอ อารมณ์ขุ่มมั่วที่มีก่อนหน้ามลายหายไปทันที
“ดูเหมือนคืนนี้พี่จะไม่ต้องทำหน้าที่สารถีแล้วใช่ไหมคะ”
“ค่ะ/ค่ะ” สองสาวตอบมาพร้อมกัน ฐิติวนรถมาจอดตรงหน้า กานต์พิชชาจึงหันไปโบกมือให้กับซินดี้และ พิมพ์ลดา หลังจากนั้นไม่นานรถเมอร์ซิเดสเบนซ์คันหรูของภัทรก็วนมาจอดตรงหน้า
“เพลงไปก่อนนะคะพี่ซินดี้” พิมพ์ลดาหันไปโบกมือลาซินดี้แล้วเปิดประตูขึ้นรถไป
“บ๊ายบายจ้ะ”
ทันทีที่ขึ้นมาบนรถพิมพ์ลดาก็ถูกดึงเข้าไปกอดและจมูกโด่งๆ ก็กดลงบนแก้มนุ่มอย่างแสนคิดถึง เขาแทบจะลงแดงตายเสียให้ได้เพราะคิดถึงเนื้อตัวนุ่มๆ หอมๆ นี่เป็นที่สุด
“คิดถึงที่สุดเลยรู้ไหม”
“คุณภัทร อายคนอื่นบ้างสิคะ” พิมพ์ลดากระซิบปรามและมองไปด้านหน้าที่ดนัยและชานนท์นั่งอยู่โดยไม่ปรายตามามองทางเธอกับเขาเลยแม้แต่น้อย
“สองคนนั้นรู้ดีว่าต้องทำตัวยังไง”
“แต่เพลงอายนี่คะ”
“เฮ้อ ก็ได้ แ
