หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นอย่างหนักใจและต้องเดินหนีไม่พยายามมองเขา เนื่องจากจิตใจไม่แข็งแรงพอ ความโกรธเมื่อหลายชั่วโมงมันก็หายไปไวเสียจริง ตอนนี้กลับมีแต่ความห่วงใยเข้ามาแทนที่แล้วจนอยากจะโมโหตัวเองนักที่อ่อนไหวกับเขาง่ายขนาดนี้
ราวเจ็ดโมงของเช้าวันใหม่ซึ่งเป็นเวลาปกติที่หญิงสาวจะออกจากบ้านไปทำงานและมักจะเห็นว่าใครคนหนึ่งมายืนรอเธอหน้าบ้านมาเสียทุกวันพร้อมกับเดินตามหล่อนไปทำงานด้วย ไม่ว่าฝนจะตกหรือแดดจะออกก็จะเป็นอย่างนี้มาหลายอาทิตย์
แต่วันนี้มันกลับแปลกไปเพราะไม่เห็นแม้แต่เงาของอีกฝ่าย มันทำให้คนตัวเล็กต้องเหลียวมอง แต่ก็ชั่วนาทีเดียวเท่านั้นก่อนร่างระหงจะพยายามทำเป็นไม่สนใจแล้วพาร่างอุ้ยอ้ายไปเรียกรถโดยสาร
หญิงสาวพยายามละความรู้สึกทุกอย่างที่เคยมีให้เขาออกไป สาวเจ้าบอกกับตัวเองว่าตัดบัวต้องอย่าให้เหลือใยแต่เอาเข้าจริง หญิงสาวก็ไม่เคยทำได้สักที ดูอย่างเมื่อวานทั้งที่โกรธเขามากเรื่องอร
