สามปีผ่านไป…
สาวสวยที่เดินยักย้ายส่ายสะโพกด้วยมาดนางพญาเข้ามาภายในร้านกาแฟ ทำเอาบรรดาผู้ชายทั้งหลายต่างพากันมองจนแทบเหลียวหลัง แต่สำหรับคนรักและหลงเมียอย่างเจคอบ เนย์สมิธ หล่อนกลับสวยไม่ได้ครึ่งของพาฝัน เนย์สมิธ ภรรยาสุดที่รักและแม่ของเจ้าลูกชายสุดสวาทขาดใจของเขา
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ” เสียงหวานหยดย้อยชวนขนลุกทำให้คิ้วเข้มที่พาดอยู่เหนือดวงตาสีน้ำตาลทองย่นเข้าหากันเล็กน้อย เขาเคยรู้จักแม่ปากแดงนมพลาสติกนี่ด้วยเหรอวะ
“คงไม่ได้หรอกครับ” ชายหนุ่มมองหน้าอีกฝ่ายนิ่งๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงและท่าทีสุภาพ หากแต่ทำเอาคนจงใจทอดสะพานมาให้ถึงกับสะอึก
“อ้าว…ทำไมล่ะคะ” แม่สาวใจกล้าไม่ถามเปล่า แต่ถือวิสาสะนั่งลงข้างร่างทรงพลังอย่างหน้าด้านๆ ทำเอาเจคอบถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่าย วันนี้คงไม่แคล้วโดนเมียรักเอ็ดตะโรอีกแน่
“เพราะว่าสุภาพสตรีผู้จับจองที่นั่งข้างกายของผมแบบผูกขาดตลอด
