“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกเป็นแป้งเป็นสบู่ของเด็ก”
“แล้วมานซื้อมาจากที่ไหนก็บนเกาะนี้ไม่มีร้านขายของซะหน่อย”
“มานฝากเพื่อนที่มันวิ่งเรือผ่านทางนี้ให้เอามาให้ มันก็เป็นของฝากเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับคนคลอดลูก มานไม่รู้เลยว่าจะซื้ออะไรให้ ก็นี่ไงมีแป้งสบู่ยาสระผมว่าแต่ดาวเถอะเป็นยังไงบ้างแข็งแรงดีไหม”
“ดาวก็สบายดีนะ ตอนนี้ก็ไม่เจ็บแผลคลอดลูกแล้วด้วยสงสัยคงเป็นเพราะคลอดธรรมชาติหมอบอกแล้วว่าผู้หญิงที่คลอดธรรมชาติจะหายไว”
“ดีใจด้วยนะดาวที่มีลูกสาวหนูสาลี่ลูกของดาวหน้าตาน่ารักน่าชังจริง ๆ แล้วนี่ดาวเลี้ยงลูกคนเดียวเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ แล้วใครจะมาช่วยดาวเลี้ยงล่ะ”
“ก็นายหัวไง นายหัวได้แวะมาหาดาวบ้างไหม เขาคงดีใจมากสินะที่ได้ลูกสาวน่ะ”
คำพูดของสุไลมานทำให้นับดาวสะอึกไปเล็กน้อย ความรู้สึกของเธอกระตุกเหมือนแรงกระเพื่อมจากคำกล่าวของเพื่อนที่เธอคิดว่าดีที่สุดบนเกาะแห่งนี้อีกคนหนึ่งนอกเหนือจากนายชาติที่มาช่วย
