“วันนี้หมอนัดไปตรวจครรภ์ คุณไปเตรียมตัวเถอะ” ราชินทร์เอ่ยเสียงเข้ม พริบพราวไม่ตอบอะไร เธอแค่ลุกขึ้นไปแต่งตัวเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปข้างนอก ทั้งสองคนไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย นอกจากประโยคพวกนี้เท่านั้น พริบพราวเอาแต่นึกว่าเขาให้เธอเข้ามาในชีวิตของเขาในฐานะของเมษาคนใหม่เท่านั้น แค่คิดหัวใจของเธอก็เศร้าไปทั้งใจแล้ว เธอกุมหน้าอกของเธอเพราะมันเจ็บเกินกว่าเธอจะรับไหว
“พ่อเลี้ยงราชินทร์ ขอดาวเรืองพูดอะไรสักอย่างได้ไหมคะ?” ดาวเรืองเอ่ยขึ้นมา เธอรวบรวมความกล้าทั้งหมดพูดกับพ่อเลี้ยงที่ดุดันคนนี้ “อย่าว่าดาวเรืองมายุ่งเลยนะคะ แต่ทั้งหมดนี้เพื่อตัวของพ่อเลี้ยงนะคะ”
ราชินทร์มองหน้าของอีกฝ่ายก่อนจะให้สัญญาณให้พูดต่อ
“คุณราชินทร์น่าจะพูดอะไรกับคุณพริบพราวหน่อยนคะหากคุณต้องการให้คุณพริบพราวอยู่ในชีวิตของคุณ ในฐานะพริบพราว ไม่ใช่คุณเมษาค่ะ” สิ้นเสียงของดาวเรือง เธอรีบถอยหลังออกไปทันทีเพราะที่เธอกล่าวออกมา
