ฉันควรจะรู้สึกยังไงดี มันทั้งอึ้ง ตกใจ มือไม้สั่นไปหมด ใจมันสั่นทำอะไรไม่ถูกเลยตอนนี้ จู่ๆ น้ำตาฉันไหลมาอาบแก้มทั้งสองแก้ม
พอตั้งสติได้เข่าแทบทรุดเลยพอได้ยินแบบนี้ไหนคุณป๋าบอกว่ามันไม่มีอะไรไงแล้วนี่คืออะไร คุณป๋าหลอกฉันทำไม ฉันมันโง่เอง ฉันโง่เองจริงๆ
พี่ที “คุณหนู”
ฉัน “หนูควรจะเปิดประตูไปดูไหมคะ หรือหนูควรจะเอาปืนไปยิงเขาสองคนดี หรือหนูควรจะรออยู่ตรงนี้ แล้วเคลียร์ทุกอย่าง หนูควรจะทำยังไง” ฟังดูเป็นคำถามของคนโง่มากเลยใช่มั้ย ใช่ฉันมันโง่ โง่มากจริงๆ
พี่ที “เอ่อ”
ฉัน “เรากลับกันเถอะค่ะอย่าไปรบกวนเขาเลย เขาคงกำลังมีความสุขกันอยู่”
ฉันพูดออกมาทั้งน้ำตา พูดจบฉันก็เดินนำหน้าพี่ทีออกจากห้องทันที ฉันไม่อยากอยู่ฟังเสียงที่น่ารังเกียจนั้นอีกแล้ว...
ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฉันไม่เปิดประตูห้องนอนไปให้เห็นกันไปเลย เอาให้รู้กันไปเลยว่าคุณป๋าจะแก้ตัวยังไง คงเป็นเพราะว่าฉันคงจะทนไม่ได้ถ้าได้เห็นภา
