นำทางด้วยคุกกี้ที่เลือก
เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
การตั้งค่าคุกกี้ของคุณ
การตั้งค่าคุกกี้ที่จำเป็นเปิดใช้งานตลอด
คุณป๋า - 15
ตกเย็น... ฉันคุณป๋าแล้วก็พี่ที นั่งทานอาหารกัน ดูพระอาทิตย์ตกดิน บรรยากาศที่นี่เงียบสงบมาก ฉันรู้สึกชอบที่นี่จังถ้ามีบ้านอยู่ริมทะเล บวกกับ บรรยากาศแบบนี้ความเงียบสงบแบบนี้คงจะดีไม่น้อย หลังจากทานข้าวเสร็จคุณป๋าก็ชวนฉันไปเดินเล่นริมทะเล ฉันกับคุณป๋าเดินจับมือกันไปเรื่อยๆ ต่างคนต่างเงียบ จนทำให้รู้สึกอึดอัดแบบบอกไม่ถูกเลยตอนนี้ ฉันอยากจะพูดกับคุณป๋านะ แต่บรรยากาศตอนนี้มันกดดันเกินฉันเลยไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไป 5นาทีผ่านไป คุณป๋า “รอหน่อยนะ ไว้ถึงเวลาที่เหมาะสมป๋าจะบอกกับทุกคนเรื่องของเรา” ฉันหยุดเดินทันทีเมื่อคุณป๋าพูดประโยคนี้ออกมา ตึก ตึกใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ฉัน “ค่ะ หนูจะรอ” คุณป๋ายิ้มให้ฉันแล้วก็นั่งลง แล้วนอนราบไปกับพื้นดินทราย ฉันก็ไม่ลังเลที่จะนอนลงข้างๆ คุณป๋า เราสองคนนอนดูดาวด้วยกัน ความรู้สึกตอนนี้ไม่ต้องพูดอะไรมากเลย แค่รู้ว่าความรู้สึกตัวเองตอนนี้เป็นยังไง มันก็เพียงพ
- ผู้เขียน
- chap_listสารบัญ
- likeเพิ่ม
