“เออ” ใบหน้าดรัสตันแดงขึ้นมาด้วยความรู้สึกอาย “นั่นแหละ” เขาตอบรับสั้นๆ
“เขินทีไรก็ชอบรุนแรงทุกที พีชเคยรู้ไหมเนี่ยว่าแดนน่ะเครซี่น้องมากขนาดนี้”
“...ไม่”
คำถามนั้นทำให้ดรัสตันนิ่งไปนิด แต่เมื่อคิดย้อนกลับไปแล้วก็พบว่าพริมาภาไม่น่าจะรู้
“นี่อะไร!” แพรรัมภาเอะอะขึ้นมา ทำตาโตเหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “อย่าบอกนะว่าพีชยังไม่รู้อีกว่าแดนรักตัวเองมากแค่ไหน”
“ก็...มันยังไม่ถึงเวลา”
ดรัสตันที่ไม่เคยบอกความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองต่อพริมาภาสักนิดสารภาพอุบอิบเสียงเบา
จริงๆ นอกจากไม่ถึงเวลาแล้ว ก็เป็นเพราะว่าเขาเขิน แต่ก็เชื่อว่าพริมาภาน่าจะเดาได้นั่นแหละ! เขาแสดงออกชัดเจนขนาดนี้แล้วจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเขารัก
“แล้วจะบอกน้องสาวแพรตอนไหนเนี่ย”
“เร็วๆ นี้แหละ” ดรัสตันตัดบท ไม่ค่อยอยากพูดเรื่องนี้เท่าไรนัก “แต่จริงๆ ถ้าพีชไม่โง่ก็น่าจะรู้นะว่าผมรู้สึกยังไง”
นี่ไม่ได้ประชด แต่เขาคิดแ
