“ยังไงก็ไม่หย่า”
ดรัสตันตอบด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
“...”
“ถ้าพีชอยากหย่ามากนัก...ก็ช่วยไม่ได้”
“...”
“พี่ไม่ปล่อยพีชให้ไปหาหมอนั่นหรอก จำเอาไว้!”
“พีชไม่ได้มีใครเลย” พริมาภาตอบโต้ใส่คนที่หันหลังให้เธออย่างไม่ยอมแพ้ เธอกรีดเสียงร้องใส่เขาด้วยความรู้สึกอัดแน่นที่ระเบิดออกมาอย่างสิ้นสุดความอดทน “พี่แดนอย่ามายัดเยียดข้อหามั่วๆ แบบนี้ให้พีชนะ!”
พี่จีนไม่เกี่ยวเลยกับเรื่องนี้ ต่อให้ไม่มีพี่จีน จะมีพี่เอ พี่บี พี่ซี หรือคนไหนๆ ก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย
ที่เธออยากหย่าเพราะเธอไม่มีวันยอมอยู่กับดรัสตัน!
เธอรักใครบนโลกใบนี้ก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่แฟนของพี่สาวตัวเอง!
“อ้อเหรอ” ดรัสตันหันกลับมาเผชิญหน้ากับหญิงสาว ดวงตาคมมองเธออย่างเสียดสีรู้ทัน “ถ้าไม่ได้อยากกลับไปหาไอ้ชู้นั่น พีชจะอยากหย่าไปทำไม”
คราวนี้พริมาภาเป็นฝ่ายเหยียดยิ้มสมเพชออกมาอย่างช้าๆ เธอมองดรัสตันด้วยสายตาดุจเดียวกัน เขาทำเหมือนไม่รู้
