เพราะอากาศที่ร้อนแม้จะเย็นย่ำแค่ไหน ทำให้การเลือกกินข้าวในห้องแอร์เป็นสิ่งที่เห็นพ้องต้องกัน ตอนนี้ใบข้าวเลยอยู่ที่ห้างสรรพสินค้ากับอาทิตย์ที่ไปรับเธอตามตกลงกัน
ร้านชาบูเป็นร้านที่อาทิตย์เลือก ส่วนใบข้าวที่ไม่ได้กินชาบูมานานแล้วเหมือนกันก็ตอบรับอย่างว่าง่าย เข้าไปเลือกที่นั่งสั่งน้ำและเลือกน้ำซุปกับเมนูพิเศษเพิ่ม ส่วนเมนูอื่น ๆ เป็นสานพานวิ่งติดกับโต๊ะให้หยิบจับไม่ต้องสนใจพนักงาน
“ฝึกงานเป็นยังไงบ้างคะ” กินไปก็พูดคุยถามไถ่ไปเรื่อย
“หนักสิ พี่เลือกที่ผิดเกือบร้องไห้”
“ระดับพี่ซันเนี่ยนะจะร้องไห้” เบะปากว่าให้เขาอย่างไม่เชื่อ
“ไม่ใช่คนขยันและอดทนขนาดนั้นสักหน่อย”
“ใช่เหรอ เห็นวิ่งร่วมกิจกรรมมาตลอด”
“หน่วยกิจล้วน ๆ ครับน้อง”
“โถ่ ไอ้เราก็นึกว่าพี่รหัสตัวเองขยันเป็นตัวอย่างที่ดี”
“ขยันไม่เท่าไหร่ แต่เป็นตัวอย่างที่ดีได้จริง ๆ นะ”
“เหรอ~”
“ทำเสียงแบบนี้หมายความว่ายังไง” แสร้งทำหน้าดุ
