บุรินขับรถมาถึงจุดหมายปลายทางตามที่มินตราส่งให้เขา เห็นเธอนั่งอยู่บนม้านั่งในร้านค้าด้วยสีหน้าไม่สู้ดีก็รีบลงไปหาเธอ
“เบียร์” พอเห็นคนที่เธอไว้ใจและฝากฝังอะไรได้ก็เรียกเขาขึ้นด้วยความดีใจ ก้าวเข้าไปหาเขาแล้วจับแขนแกร่งไว้
“รถล่ะ”
“ฝากพี่ในร้านนี้ไว้แล้ว” เธอชี้ไปยังร้านค้าแล้วบอกออกไป
“อืม งั้นเดี๋ยวเราไปส่ง” เพราะรถเธอเป็นรถจักรยานยนต์เขาเลยไม่ได้ถามต่อ และเพราะเป็นรถจักรยานยนต์นั่นแหละเลยได้เป็นห่วงและตัดสินใจออกมา
“ขอบคุณนะ” เดินตามเขามาขึ้นรถแล้วเอ่ยออกไป “รบกวนเบียร์ตลอดเลย”
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” ถือว่าช่วยกัน อีกอย่างก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่ทำให้เขาเดือดร้อน
“เบียร์ดีกับเราเสมอเลย” ดีจนเธอไม่อยากปล่อย ดีจนเธอรู้ในวันที่เขาบอกเลิกกับเธอว่าเธอไม่อยากเสียเขาไป
เขาดีกว่าแฟนเก่าเธอทุกอย่าง ดีจนเธอยังคิดด้วยซ้ำ ว่าโชคดีแค่ไหนที่ได้เลิกกับแฟนเก่าและคบกับเขา
แต่มันดันน่าเสียดายที่คบกั
