“พี่มิว” เฌอกำเบรกรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าแบบมีพ่วงข้างแน่นจนล้อถัดจนเสียงดังเอี๊ยด เมื่อมาถึงบ้านพักรับรองตามเวลานัดหมาย เช่นเดียวกับแฟนสาวของพี่คุณที่ออกมารอตามเวลา
“น้องเฌอมาตรงเวลาเป๊ะเลย”
“หนูเป็นคนตรงเวลาค่ะ พี่คุณตื่นยังคะ” เสียงนั้นเบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบ
“ยังค่ะ” เมื่อคืนกว่าแฟนหนุ่มจะกินของหวานอิ่ม ตัวเธอกระตุกเกร็งไปไม่รู้ตั้งกี่รอบ นึกว่าจะตื่นไม่ไหวเสียแล้ว แต่เพราะสิ่งที่เฌอ ปลี และปลังบอกไว้ ทำให้ดีดตัวลุกขึ้นมาได้ ค่อยๆ ย่องลงจากเตียง อาบน้ำ แต่งตัว และออกจากห้องแบบเงียบกริบ
“ถ้างั้นพี่มิวรีบขึ้นรถเลยค่ะ” หากช้า เฌอกลัวพี่คุณจะตื่นขึ้นมาเสียก่อน
“ให้พี่นั่งตรงนี้เหรอคะ” แม้เฌอจะอายุยังไม่สิบสองปีเต็ม แต่ส่วนสูงก็ไม่ต่างจากมิวที่อายุย่างยี่สิบเอ็ดปีแล้ว คนอายุมากกว่าชี้ไปยังส่วนพ่วงข้าง
“พี่มิวซ้อนท้ายหนูเลย ต้องไปรับปลีกับปลังอีก” มือเล็กตบที่เบาะว่างด้านหลังของตน ส่วน
