หลังจากกินอาหารกลางวันแสนอร่อย เฌอ ปลี และปลัง ก็เป็นไกด์ตัวน้อยพาพี่คุณกับพี่มิวไปเยี่ยมชมฟาร์มเป็ด
“โอ้โห อลังการมากค่ะ” มิวตะลึงความยิ่งใหญ่ของฟาร์มเป็ด โรงเรือนสำหรับเลี้ยงเป็ดที่ได้มาตรฐานสากลละลานตา จากราคาหุ้นทำให้คิดว่าคงเป็นฟาร์มเป็ดเล็กๆ มีเป็ดแค่หลักสิบตัวหรือหลักร้อยตัวเท่านั้น
“มีเป็ดย้างๆ ตัวเยยนะพี่มิว”
“ล้านตัวเลยเหรอคะ”
“ช่าย~~” พูดจบเด็กๆ ก็พากันวิ่งไปยังโรงเรือนสำหรับเลี้ยงเป็ด ในจำนวนนับร้อยโรงเรือน
“หุ้นละสิบบาท กับเป็ดล้านตัว” มิวรู้สึกว่าราคาหุ้นกับจำนวนเป็ดมันแตกต่างกันเกินไป สมองเริ่มประมวลผล ประเมินมูลค่า
“มีแค่เด็กเท่านั้นละที่คิดว่าหุ้นละสิบบาท” แทนคุณพาดแขนข้างหนึ่งกับไหล่มนของคนใช้ความคิด
“คุณแทนคุณว่าหนูเป็นเด็กเหรอคะ คุณว่าหนูโง่ใช่ไหม”
“ฉันจะว่าเด็กบัญชีที่เรียนได้สามจุดเจ็ดได้ยังไง เธอก็แค่คิดไม่ถึงว่าสิ่งที่เด็กอย่างปลีกับปลังพูดจะยิ่งใหญ่แบบนี้
