“พี่มิวๆ ปลีเคยไปเมก้าด้วย คุงยายกับคุงตาของปลีอยู่ที่เมก้า พี่มิวเคยไปเมก้ายัง” ตลอดการเดินทางมิวไม่เคยเหงาเพราะมีเด็กน้อยช่างพูดคอยชวนคุย และไม่ต้องกลัวหลงทางเพราะมีแขนแข็งแรงของแทนคุณคอบโอบเอวหรือไม่ก็กอดคอเสมอ
“เมก้า? อ๋อ เมกาบางนา พี่ยังไม่เคยไปค่ะ แต่เราก็เพิ่งนั่งรถผ่านกันมานี่คะ” มิวเคยได้ยินชื่อ เมกาบางนา ซึ่งเป็นแหล่งช้อปปิ้งที่ใหญ่ที่สุดของกรุงเทพฯ ฝั่งตะวันออก แต่ก็ยังไม่เคยไป และจำได้ว่าตอนเดินทางมาสนามบินก็ผ่านสถานที่แห่งนี้
“ไม่ใช่ เมก้าบางนา” ปากของปลีกลายเป็นปากเป็ดเมื่อพี่มิวเข้าใจไปคนละอย่าง
“อเมริกา” แทนคุณเอ่ยบอก
“อ๋อ พี่มิวไม่เคยไปอเมริกาค่ะ” ญี่ปุ่นยังเพิ่งจะเคยไปครั้งแรก นับประสาอะไรกับประเทศที่อยู่คนละซีกโลก
“ไกลมากเยย ไกลกว่าญี่ปุ่งอีก นั่งเครื่องบิงนางฉุดๆ เบื่อมาก” เสียงคุยโวยังคงดังต้อเนื่อง
“พี่มิวๆ ที่บ้างคุงยายกับคุงตาเมก้ามีหิมะด้วยนะ ปลังขึ้งไปยืง
