พอรู้ว่ามีหลานเพิ่ม ปลีกับปลังก็เดินทางจากเชียงรายมารับขวัญหลานชายฝาแฝด
“ไหนๆ ไหนหลานของอาปลี // ไหนๆ ไหนหลานของอาปลัง” เสียงตื่นเต้นของคุณอาวัยเก้าขวบ
“หลานชายอาปลีกับอาปลังอยู่นี่ค่ะ” บัวร้องบอกเจ้าแฝดมหาประลัยที่วิ่งไม่มองสิ่งใด ผ่านเธอกับสมาชิกใหม่ไปยังเตียงที่มิวนอนพักฟื้น โดยมีแทนคุณคอยดูแลตั้งแต่ตื่นขึ้นมา
“ไมป้าบัวเพิ่งบอกเนี่ย” ปลีกับปลังบ่นปากยู่ คิ้วขมวด เดินไปหาคนเป็นป้าที่ไม่ยอมเรียกตน
“แล้วหลับตาวิ่งกันหรือไงถึงไม่เห็นป้ากับลุงธามอุ้มหลานอยู่”
“หลับตาวิ่งไม่ได้นะป้าบัว มองไม่เห็นทาง”
“มืดตึ๊ดตื๋อ วิ่งชนเลยนะ ปลังรู้”
“หลานชื่อไรครับ”
“ชื่อเสือกับสิงห์ค่ะ
“ทำไมชื่อเสือ”
“ทำไมชื่อสิงห์”
“ชื่อเป็ดเถอะ หลานเป็ดของอาปลี”
“ปลังไม่ชอบชื่อสิงห์ ให้ชื่อห่าน หลานห่านของอาปลัง”
“เป็นหลานท่านประธานเป็ด ชื่อนี้เหมาะสุดๆ”
“ตอนท้องพี่มิวชอบกินห่านพะโล้กับเป็ดพะโล้ ชื่อน
