เหลือเวลาอีกเพียงสามวันอนัญพรก็จะเรียนจบ เธอรู้สึกใจหายเพราะหลังจากเรียนจบแล้วสถานะของเธอก็จะเปลี่ยนไปเป็นผู้ใหญ่วัยทำงาน
“หมิงทำอะไรอยู่ลูก”
“หมิงกำลังหาบริษัทที่เปิดรับพนักงานค่ะแม่”
“จบปุ๊บก็จะทำงานเลยเหรอลูก พักก่อนดีไหม”
“แม่คะ จบแล้วก็ต้องรีบทำงานสิคะ หมิงอยากรีบใช้ความรู้ที่เรียนมาให้เต็มที่ ขืนปล่อยไว้นานหมิงกลัวจะลืมค่ะ”
“อย่าเอาแต่คิดเรื่องหางาน เรื่องแต่งงานล่ะไปถึงไหนแล้ว”
ก่อนหน้านั้นธีร์วราพาคุณลุงกับคุณป้ามาเจรจาสู่ขอเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว กำหนดวันแต่งงานคืออีกสองเดือนข้างหน้าแต่ดูเหมือนว่าที่เจ้าสาวไม่ตื่นเต้นเลยสักนิด
“เรื่องงานแต่งแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ อาธีร์จ้างออแกไนซ์แล้ว”
“เรื่องถ่ายรูปพรีเวดดิ้งล่ะ ตกลงกันหรือยังว่าจะไปถ่ายที่ไหน”
“หมิงไม่อยากถ่าย”
“ทำไมทะเลาะอะไรกันหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะแม่ หมิงแค่เสียดายตังค์”
“มันจะเสียเท่าไหร่กันเชียว ครั้งหนึ่งในชีวิตนะ
