ตอนที่ 22
ครึ่งปีต่อมา
ทุกวันเมธาวินและศยามลจะใช้เวลาในยามว่างอยู่กับธรรมชาติให้มากที่สุด เพราะตอนนี้ทุกอย่างก็เริ่มลงตัวบ้างแล้ว แถมในรีสอร์ตยังมีพนักงานอีกหลายชีวิตตามแผนกต่าง ๆ ทำให้ทั้งสองเบาแรงลงไปกว่าเมื่อก่อนหลายเท่า ที่นี่ยังมีสถานที่ห่างไกลจากแสงสีแบบเมืองหลวงอยู่อีกหลายแห่ง
วันนี้ทั้งสองได้เดินขึ้นไปสำรวจบริเวณต้นน้ำที่สูงขึ้นไปไม่กี่ร้อยเมตร ก็เหมือนกับได้ย้อนเวลาไปอยู่ในยุคเมื่อหลายสิบปีก่อน ข้างบนนั้นมีแต่ต้นไม้ใหญ่และสายน้ำโอบล้อมแทนอาคารตึกแถว ในตอนกลางคืนทั้งสองเคยมานอนกางเต็นท์กันบนนั้นเพื่อดูดาวด้วยกันมาแล้ว และวันนี้เมธาวินก็ตัดสินใจชวนศยามลขึ้นมากางเต็นท์พักที่นี่อีกครั้ง
“ไหวมั้ยครับน้องมล ส่งมือให้พี่สิครับ”
“เดี๋ยวนี้พี่ปีนเก่งกว่ามลอีกนะคะ” หล่อนทิ้งท้ายเอาไว้แล้วเดินนำไป เมธาวินเริ่มชอบธรรมชาติที่นี่ นับตั้งแต่ที่เขาตามศยามลขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจในครั้งแรก
